________________
॥२९१।।
यवसंतत्ता, केण वि कजेण उजमणा ॥५।। तदेहदुरहिगंधप्पस रेणभिभूयसुरहिवासा य । ओसहसया य जाया, मलम्स गंधो समुच्छलिओ ।।६।। तत्तो तेण विमंसियमेयं सुइसुरहिवासियंगेण । समणाणं सबमवि नणु, लटुं जइ न हु मलो हुँतो 1॥७॥ तेणिकेणेव दुगंछणि जमेसि चरित्तमखिलं पि । दुद्धत्तरालपडिओ, कंजिबिदू हरइ सायं ।।८।। अपडिकनो एयट्टाणाओ इमो गओ कयंतबरं । उनको सुरु, सिरिजिणपाणुभावेण ।।९।। तत्तो चुओ पुरीए, कोसंबीए महिव्भपुत्तत्तं । पावित्ता निदिन्नो, भवाओ पब्बामावन्नो ॥१०॥ चारित्तरत्तमणसो, कम्ममुइग्नं मुणिस्त तस्स तओ। जाओ दुग्गंधगो, संगो वि हु जस्स अरइकरो ।।११।। सो जाइ जाइमतो वि, जत्थ जत्थालएसु सड्डाणं । निदइ तत्यासेसो, लोओ सोओवगयचित्तो ।।१२।। साहूहिं बारिओ तो, बाहि निग्गच्छ मा तुम वच्छ । जेण जणुड्डाहभरो, दुव्बारो पसरिओ लोए 11१३।। तो चिटुइ वसहीए, चेव इमो तस्स अन्नपाणाई। आणित्तु दिति मुणिणो, गुणिणो गुणगारवम्मुका ||१४|| दिवसे वा रत्तीए, काउस्सगं करेइ सो निच्च । निच्चलचित्तत्ताए, मेरुवाकंपणिज्जतण ।।१५।। सासणसुरीए तत्तो, विहिओ सो सुरहिदेहवासिलो। किरियाणट्ठाणपराण, दुल्लहं किमिह लोयम्मि ।।१६।। बंधुरगंधुद्धग्देहयाए पुणरवि तहेव जणमझे । जाओ अ वण्णवाओ, तस्स तओ देवयाए पुणो ।।१७।। साहावियंगगंधो, कओ इमो पालई नियं चरणं । सम्मं धम्माराहणपरो मुणी सांगई पत्तो ॥१८॥ एवं सुनंद वृत्तं, चित्तम्मि विसारया निवेसित्ता। परिहरह दुगंछभरं, जह सुहिय होह परजम्मे ।।१९।।
॥ इति जुगुप्सोपरि दृष्टान्तः ।।