________________
॥२७॥
हामार्थः ।।४०।। अवार्थे महान् विस्त रोऽस्ति, परं कियानपि दृष्टान्तगर्भः सूच्यते--
॥ हरिकेशिकथा ।। महराए संखनियो पध्वज सीकरिनु गुरुपासे । सो संपत्तो हत्थिणपुरम्मि गीयत्थसत्थमणी ।। १।। भिक्खाहेउ तेणं विणिग्गएणं निदाघसमयम्मि । हुयवहपंथाभिमुहं ठिएण दियसामदेवक्खो ॥२॥ वच्चामि किमेएणं पहेण इइ पुच्छिएण र तेणुत्तं । गच्छसु लहु एयम्मि य को उगवसरसियचित्तेण ॥३॥ युग्मम् ।। जइ पज्जलंतपाओ नच्चइ नणु एस तो हु सुंदरयं ।
पस्सामि निअच्छीहि मणम्मि इइ चितियं तेण ।।४।। तेण गवक्खगएणं सुहेण जंतो मुणी पहे दिट्ठो । तत्तो आगम्म पहं पिच्छद जलणुव्व पज्जलिरं ।।५।। निदंतेणऽपाणं तप्पासे तेण चरणमाइण्णं । मणयं जाइमओ से आसी सुत्तत्थकुसलस्स
। पालिय पञ्चज्जमिमो लहिय सुरतं तओ चुओ संतो । कासीए बलकोट्टाभिहाणपत्तीए गोरीए ॥७।। सहयारसमिणसंसूइओ य पुत्ततणे समुष्पन्नो। अकुत्थियरूवधरो जाओ मायंगजाईए ॥८।। अह महुमासम्मि कयावि एस सह खुड. एहिं रममाणो । जं वा तं वा जंतओ य तेहिं गले गहिउं ॥९|| नियमंडलाओ वाहि खित्तो तो सोऽवि चितए वित्ते। एएहिं कहं विहियं अहो अहो कम्मदोसेणं ।।१०।। इत्थंतरम्मि एगो अही कुमाराण पासमल्लीणो। सो तेहि लक्षणेणं निवारिओ सविसदोसत्ता ।।११। जलसप्पो अह बीओ तक्खणमेएहि आगओ दिट्टो । जीबंतो सो मुको तो बलनामो विचितेई ।।१२।। सब्वेऽवि अप्पणो चिय दोसेहि हम्मई इहं जीवो। न ह परसकेहिं कयावि पावाई असुहसंघायं ।।१३।। तेहिं चिय जलसप्पो भृक्को जीवंतओ खु दिट्ठोऽवि । इय नाउमहं दोसे कयावि न पररस पडि
॥२१॥