________________
उपदेश
1182811
जरमरणाइ भयाई जेउं सक्का जओ इमेहि जयं । सयलंपि हु विनडिज्जइ तं को वारेइ वीरोऽवि ॥ ४७ ॥ सव्वं कम्माहीणं सुहासुहं तह जरा य मच्चू य । तो उल्लवइ कुमारो सामिय कम्माई चेवाहं ॥४१॥ उम्मूलिस मूला इय निष्णयमस्स मुणिय सिरिकंतो । तुट्ठमणो सुदृठु तुमं सिज्झउ तुह वंधियं एवं ।।४२॥ इय सुपसंसित्तु इमं मंदिरमागच्च अप्पणो विष्हू । सयलम्मि पुरे कारड पडग्घोसणं गाढं ||४३|| "थिरचित्तो थावचापुत्तो पत्तो अभंगवेरग्गं । पडिवज्जइ पव्वज्जं कम्म महासेल सिरवज्जं ||४४ || अन्नोऽवि को धन्नो जइ तस्सत्थमि मिलइ दिक्खत्यं । राया तस्स कुडुंब पालिएसइ गरुअवच्छल्लो ||४५|| राया व रायती सो सज्जीहवउ अज्ज मुक्खत्थी ।" आइन्निय घोसणयं पुरिससहस्सं मिलियमासु ॥ ४६ ॥ एएसि पत्रज्जामहसवं कारवेइ नरनाहो । अह यावच्चापुतो समं सहस्सेण पव्वइओ || ४७॥ पहुपासम्म अहिया चउदसपुत्री सुथेवकाले । किमगम्ममहो मेहाजुयाण गुरुभत्तिरत्ताण ।।४८ ।। सो चैव साहुवग्गो तप्परिवारम्मि ठाविओ पहुणा । संपावियसूरिपओ सो बिहरइ भूमिबलयम्मि ||४९ || सेलगपुरम्मि पत्तो कमेण तन्नाहसेलगनरिदं । सयपंचसचिवसहियं उवएसेहिं कुणइ सङ्घ ||५०|| धम्मं पयासमाणो नाणोवगओ पणट्टमयमाणो । तत्तो सूरी सोगंधियाइ नयरी संपत्तो ॥ ५१३ हल्लुप्फलिओ लोओ सपमोओ तप्पयाण नमणत्थं । नीहारइ नयरिमज्या धवलमहा मेहमालुव्व ॥१५२॥ कोहलिओ चलिओ तं पिच्छित्ता सुदंसणो सिट्ठी । मिच्छादिट्ठीवि हु तं पणमई लोयाणुवित्तीए ॥५३॥
समति
।।१८'