________________
1१८
भंजस इत्थेव ठिओ एए हत्थागए गुणोवेयं । आयरसु दाणधम्म सम्मं करुणं कुणस जीवे ।।२६।। वट्टि (द्वित्ता नियवंसं पच्छा जुब्वणभरे अइक्वते । साहिज्ज मुक्खमग्गं पवज्ज गहिय निरबज्ज ॥२७।। तो तं पइ सो जंपइ पइवखणं तुट्टए अणिच्चमिणं । जुन्नदवरुन आउं किज्जइ को तत्थ पडिबंधो ।।२८।। जह चवलमंजलिजलं तहेव खल जीवियव्वयमसारं । रोगा दुहसंजोगा बहवे तत्थंतरायभरा ॥२९॥ एमाइ पडिउत्तेरवयहि मुणिय निच्चल तणुयं । अणुमन्नइ दिक्खकए थावचा बहवि मडा (डा)ए ।।३०।। सम्वपि पुत्तवत्तं तत्तो सा कहइ विण्हुणो गंतु । छत्ताई चामराई जायइ दिक्खामहिमकजे ॥३१॥ पुरिसुत्तमो पयंपइ सो धन्नो सुकयपुग्नओ तह य । तारुणेऽवि मणुन्ने एरिस निस्संगया जस्स ।।३२!! निश्चिता होसु तुम सेट्टिणि तमरणगणमहिमाणं। अहमेव महाड़ बरपुन्बम उच्वं करिस्सामि ।।३३।। तम्मंदिरंमि गंतुं जणदणा वागरइ इमं वक्कं । अणुहवस् वच्छ भोए दुरणुवसे (चरो) नणु चरित्तभरो १३४।। पडिउत्तरइ हरि सो भोगा रोगाउरा सुपडिकूला। तह निब्भर भयसंका कयावि न हु भज्जए मज्ज्ञ 1३५।। मह छत्तच्छायाए तुह दसंतस्स भो भयं कत्थ । न हु नइदहजलमज्झे दवग्गिदाहो दहइ देह ॥३६।। जइ पुण भीओऽसि तुम ता मह दंसेहि त भयं तुरियं । जेण निवारिता तं निब्भय भाव तुम नेमि ।।३७।। इय हरिणा संलते थावच्चापुत्तओ तमक्खाइ। जइ एवं देव तया जरमरणभयाई वारेहि ॥३८।। पन्छा सिच्छाइ अहं भोए विलसामि निभओ होउं । तो कहइ तस्स कन्हो न चक्कवट्टी य तित्थयरा ॥३९॥