________________
सप्ततिका
॥१७॥
जेण चेलचलेणं तु, न हु आलोइय तहा । विजए फुसणं चैव, तहा फडफडणी ॥१८५।। अविहीपडिलेहाए, बाउकाओ उदीरिओ । विराहणाइ लेसोऽवि, गणिो न हु माणसे ।।१८६।। पढमं वयमेएण, भग्गं निग्गंथरूविणा । तन्मंगेणावि पंचावि, भग्गा जुग्गा महन्वया ।।१८७।। तत्तो आगमजुत्तीए, एए नणु कुसीलया । साहुणो गोयमा वृत्ता, तत्तावगमवजिया ॥१८८॥ तत्तो एएण अट्टेण, गोयमा पवियारिउ । महत्वयाणि गिज्झाणि, सुसाहुजणसंगमे ।।१८९।। भयवं केण अटुंणं ? जेणं निमुण गोयमा । सुसाहू वा कुसड्डो वा, तइयं नो भवंतरं ।।१९।। अइकमिज अहवा- साहू साहुनमुत्तमं । सावओ सावगतं च, जहुत्तमणपालिया ।।१९१।। नो विराहिज साहुसं, साहू नो सावओ तहा 1 नियं सावयधम्मं च, स भवे सिद्धिभायण ॥१९२।। नवरं साहुधम्मो उ, अईव दुरणुच्चरो । कम्मक्खयकरो वुत्तो, जगदंसीहि सव्वहा ।।१९३।। जहनेणवि पाविञ्जा, साहू अडमवंतरे । अक्खयं मोक्खसुक्खोह, निराबाहं निरामयं ॥१९४।। सावयत्तेण सुद्धण, देवत्तं माणुसत्तणं । परंपराइ मुक्खस्स, साहगं तं वियाहियं ॥१९५॥ तं लब्भई चरित्तेणं, तं पुणो निरवजयं । सञ्जयंति नरा धीरा, दसभेयमणुत्तरं ।।१९६।। उवासगाणं तह लक्खणाणि, सहस्सरुवाणि सुए बुयाणि । जं सकई तं खल पालइजा, गयाइयारं वयमायरेण ।।१९७॥ उप्पन्नओ नाइलसावओ सो, कहिं पहू ? साहइ बीरनाहो । सुणेहि सो गोयम नेमिपासे, वएण पाओवगमाउ सिद्धो ।१९८।
॥१७०।।