________________
॥११७॥
पिउणा पुट्ठा अह मयणमंजरी कहसु अञ्ज मह वच्छे । तुह स्वधरो को आसि मग्गिहे नव्वस्वधरो ।।१५।। कत्य गओ सो एण्हि वत्तामित्तंपि मज्झ अकहित्ता । विनायवइयरा सा पियरं पद जंपइ कुमारी ।।१५२ ।। तुह जामाउयविलसियमेयं सव्वंपि ताय जाणाहि । तत्तो रंजियचित्तो राया तस्सत्तिमभिथुणइ ।।१५३॥ भूचारिणोऽवि एवं रूवपरावतकारिणी विज्जा । अहह कहं संपज्जइ परमेस सुलद्धपनुदओ ।।१५।। सत्तो दुगुणियनेहं बहूवरं नरवरो अपासिसु । नियत्तिनिरवसेस बहुमन्नई रयणमेहलियं ।।१५५।। अह हरिय मेघनाओ नाओ केणावि नेव विजाए। 'तब्भनरयणमेहलमामुत्तवमुञ्चसेलमि ॥१५६।। सवसंतसेलनामे शरंतनिज्झरणनीरअभिरामे । अइ उम्भडलडतदंगरूवलावन्नलुद्धमणी ॥१५॥ युग्मम ।। संपन्नचित्तखेएण हेमचंदेण सव्वमपि विइयं । विज्जाबलेण तस्य य जणाविओ विलसियं कुमरो ||१५८।। ठाणा ठाणादागच्छ माणखयरे नरिंदनिसा । पडिसेहित्तु कुमारो एगागी चल्लिओ 'सासी ॥१५९।। पत्तो वसंतमेले दिट्ठो धिट्ठो य तत्थ घणनाओ। पइसोएण रुयंती पलोइया रयणमेहलिया ॥१६॥ रे खयर पस्सओहर सज्जीभव अज्ज जुज्झकज्जम्मि । इममक्कोसिय एवं तप्पासमुवागओ कुमरो ।।१६।। | तत्तो लग्गमुदग्गं जुज्झं तेसि परोप्परमसझं । निष्ठुरपहारविहुरं तं किश्चा तक्खणा जिञ्चा ।।१६।। तस्साउहमप्पकरे अरिंसु कुमाररयणचंदक्खो । नियधायवेयणत्तं सज्जीकुणइ सकरुणप्पा ।।१६३।।
१ आमुक्तवान् २ स आसीत.