________________
उपदेश
।। ८४ ।।
तिब्वं तवंति सुतवं खवंति पुव्वाउ कम्मरासीओ । सज्झायज्झाणरया दुन्निवि विहरति भूवलए ||२६|| अह पावकम्मसमुदयवसओ ससउब्ब कायरमणो सो । विस्सरियसाहुकिरिओ सिरिओ सिढिलो अभू चरणे ||२७|| वह मणे जाइमयं अभयंपित सुगुरुवयणमवि वमइ । रमइ पमायम्मि सया गमइ मुहा कालमविणीओ ||२८|| अह विभद्दो जंपइतं पद्म कि भाय एरिसं कुणसि । वहसि अविणीयभावं जाइमउम्मत्तउन्ब तुमं ॥ २९ ॥ जीवो जाइसु सन्यासु सव्वेसु य तुलेति । सब्दागि हु जोणीसुं सम्बद्वाणेसु सव्वया ||३०|| Chartara सो भfमओ य भमिस्स । को कीरइ मयं जाईसिए विसए नहा ||३१|| अट्ट मया बुद्धिमया न हु कायव्वा कयावि दुःखमया । सेविता अमया पच्छा विसओऽवि अम्भहिया ||३२|| हरिएसिबलो साहू सिरिवीरो तय चित्तसंभूया । इच्वाइणो अणेगे जाइमया होणजाइल्ला ||३३|| तत्तो नियदो समिमं सम्मं गीयत्यगुरुसमीवम्मि । आलोइसु उज्जुमणो होउं जम्हा भवे सुद्धी || ३४॥ जह बालो जंपतो कजमकजं च उज्जुओ भगइ । तं तह आलोइजा मायामयविप्पमुको य ||३५|| आलोयणापरिणओ सम्मं संपट्टि गुरुसगासे । जइ अंतरावि कालं करिजा आराह्गो तहवि ||३६|| आगंतुं गुरुमूले जो पुण पयडेड अत्तणो दोसे । सो जइ न जाइ मुक्खं अवरस वेमाणिओ होइ ||३७|| जो पुणइय मुणिकवि सम्मं न हु उद्धरेइ नियल्लं । वज्जेयब्वो तो सो निसीहत्तुत्तना एहि ||३८|| कस्सवि भूमीवइणो जह आसो आसि सम्बलक्खणओ । तस्सणुभावेण महीना हो जाओ 'महासबलो ||३९||
१. महाश्वबल:.
सप्ततिक
|८४।।