________________
112311
तवकट्टेणं धम्मो धम्मेण धणं घणं भवे भुवणे । तत्तो आरंभभरो त अणंतो य संसारो ||१२|| तम्हा तुह धम्मज्ञ्जणमजुग्गमुग्गोरबंभयारिस्त । इय भुणिउवहासपरे ते दट्टुमणिट्ठवणिले ।।१३।। तव्वारणिकताणो जक्खो पसरतचित्त बहुमन्नू । उप्पाडियखरपरसू तत्रिहणण हे उमुल्ल सिओ || १४ || युश्मम् ।। तयणंतरं सुतरलियनयणा दीणाणणा दुबे ते य । अल्लीणा मुणिचलणे पहु रक्खसु अम्ह इय भणिरा ।। १५ ।। अम्हाण तुमं सरणं मरणं समुवट्टियं अयंडेविएमओओजीना हे पहो ||१६|| तहरूबे ते दठ्ठे जक्खो तेसि पसन्नओ जाओ । तो पारिय उस्सगं मुणिणा ते सिग्धमिइ वृत्ता ||१७|| दुच्चरचारितभरं वरंति जइणो सिवत्थमेव फुडं । तं पाविजइ नीरागदोसमोहेहिं पाणीहि ||१८|| जो पुण सरागधम्मो सो य समप्पेइ सग्गरजाई । जायइ परंपराए परमपयपसाणो धणियं ॥१९॥ धम्माओ घणलाभो जं भणियं वुत्तुमवि न जुत्तं तं । जं सव्वेऽवि पुमत्था धम्माओ सिद्धिमुवजंति ॥ २० ॥ जं रजभोगमाई भणियं संसारहेतुभूयम हो । गुरुकम्माणंगीणं तं पुण न हु लहुयकम्माणं ॥३१॥ रजसिरिभुंजिरा विहु एगे लोयग्गठाणमल्लीणा । भिक्खाएवि भमंता एगे भमिया भवारने ॥२२॥ सुखंति भरहसमराइणो महाभे। गिणोऽवि भूवइणो । संपत्तसिद्धिसंगा निस्संगा सुद्धमणजोगा ||२३|| ture सोउमेएहि गरुअवेरग्गगुणसमे एहिं । पडिबुज्झिय खामिय मुणिसुरीकया भावओ दिक्खा ||२४|| जजणजुग्गा किरिया धरिया जित्तम्मि तेहि गुरुपासे । सुत्तत्ये कोसलं सुमहतमिमेसि संजायं ॥ १२५ ॥
॥८३॥
