________________
| चायं काम कयुं छे." ते सांभळी नागराजना कोपने शांत करवा माटे जन्हुकुमारे तेने कधु के-" हे नागराज! मारा पर प्रसन थाभो, कोपने सहरी ल्यो, भने अमारो पा एक अपराध क्षमा करो. अमोए भा कार्य तमारा भवनोने उपद्रव करवा माटे कर्यु नथी, परंतु भा भष्टापद तीर्थनी रक्षा करवा माटे तेनी फरती खाइ खोदी छे. हवे फरीथी अमे मा कार्य | नहीं करीए." ते सांभळी शांत थयेलो ज्वलनप्रभ पोताने स्थाने गयो.
पछी जन्दुकुमारे पोताना भाइओने कर्पु के-"जो के पा खाइने कोइ अोळंगे तेम नथी, तो पण ते पाणी विना शोभती नथी, तेथी मा खाइने जळथी भरी दाए." एन ही वरताकडे मालदीमा वाहने वाली ते खाइमा नाख्यो
भने जळवडे ते खाइ मरी दीधी. ते जळ नागकुमारना भवनोमां पण पहोंच्यु. ते जळना प्रवाहही त्रास पामेला नागकुमारना * देवो भने देवीभो पामतेम नासवा लाग्यां. तेमने तेवी स्थितिवाळा जोइ ज्वलनप्रम अवधिज्ञानना उपयोगी सगरना
पुत्रोनुं आ कार्य जाणी अति क्रोध पाम्यो, वेथी तेणे विचार कर्यो के-"अहो ! आजन्हु विगेरे कुमारो महापापी छ, तेमनो एकबार अपराध तो में माफ कर्यो, तोपण तेभोए फरीथी मा मोटो उपद्रव कर्यो, माटे हवे तेमना अविनयर्नु फळ देखाई." एम विचारी ज्वलनप्रभे तेमनो विनाश करवा माटे मोटा दृष्टिविष सर्पो मोकल्या. तेभोए खाइना जळमाथी * महार नीकळी ते कुमारो सान जो\ एटले तरत ज ते सर्वे सगर राजाना पुत्रो भस्मसात् थइ गया. ते जोइ समग्र सैन्यमा हाहाकार थह रझो. तेमनो शोक दूर करवा मारे मुख्य मंत्रीए तेमने कह्यु के-“श्रा कुमारो तीर्थनी रक्षा करता हता, तेमां अवश्य भाविपचाने लीधे तेश्रोनी प्रावी मरण अवस्था थइ छे, परंतु क्षेत्रओ सद्गतिने ज पाम्या हशे, तो हवे शोक
