________________
|
सो स्तूभथी परिवरेलु चैत्य जोयु, तेनी अंदर रहेली चोशेि तीर्थकरोनी प्रतिमानोने जाइ तेने विधिपूर्वक वंदना करी. पछी जन्दुकुमारे मंत्रीओने पूछयु के-"कया पुण्यवंत पुरुषे या अविरमणीय जिनभवन कराव्यु छ ?" मंत्रीए कई | के--" हे कुमार ! तमारा पूर्वर पर नास्ता नीए का यत्व कापy छे." ते सांभळी जन्हुकुमारे कयु के-" श्रावो | भष्टापद जेत्रो बीजो कोइ पर्वत होय तो त्या पापणे पण पावू चैत्य करावीए." एम कही ते कुमारे तेको पर्वत शोषवा माटे चारे दिशामा पोताना पुरुषो मोकल्या. तेश्रो समग्र पृथ्वीपर भ्रमण करी पाछा पाव्या भने कुमारने कयु के-"हे स्वामी ! आयो पर्वत कोइ पण ठेकाणे नथी." ___त्यारे जन्हुकुमारे कयु के-"जो श्रावो बीजो पर्वत न होय तो पापणे या तीर्थनी ज रक्षा करीए, कारण के श्रा क्षेत्रमा काळना क्रमे करीने भविष्यमा लोको लोभी अने शठ थशे, तेथी तो या तीर्थनो विनाश करनारा थशे. माटे नवु करावया करता जूनानु पालन करवू एज मोटुं श्रेयकारक छे." एम कही सर्व माइओ सहित जन्हुकुमार दंडरत्न लइ ते वडे. पर्वतनी चौतरफ खाइ खोदया लाग्यो. ते वखते ते दंडरत्ने हजार योजन पृथ्वीने भेदी पाताळमां ज्या नागकुमारनां भवनो हतो तेमने पण भेदी नोख्या. ते उपद्रवथी भय पामेला सर्व नागकुमारो शरणनी गवेषणा करतां नागराज ज्वलनमम पासे गया, अने तेनी पासे पोताना भवनना उपद्रवनो वृत्तांत कह्यो. ते सांभळी ज्वलनप्रभ पण एकदम संभ्रांत थइ उभो थयो अने अवधिज्ञानवडे ते स्वरूप जागी क्रोधथी धमधमतो सगर राजाना पुत्रो पास प्राव्यो. तेणे तेओने कड्यु के-" हे राजपुत्रो ! तमे दंडरनवडे. पृथ्वीने विदारतां ममारा भवनोमां उपद्रव कयों, ते तमे अवि
