________________
फरीने बीजी रीते रागने उद्धार करवाना उपायने भने तेथी विपरीत वर्तवाथी धता दोषने कहे थे
कैप्पं ने इलेज सहायलिच्छू, पच्छाणुतावेण तवप्पभावं।
एवं विआरे अमिअप्पयारे, आवजई इंदियचोरवस्से ॥ १०४॥ जाई --- साधु (सहासलिनाडू ) " शिम मारुं विश्रामणादिक कार्य करशे" ए प्रमाणे विचारी (कप्पं ) वैया| पच्च करवामां समर्थ एवा पण शिष्यने (न इच्छेअ) न इच्छे, तो पछी प्रकल्प-असमर्थने तो शानो ज इच्छे। तेमज (पच्छा| णुतावेण ) दीक्षा ग्रहण कर्या पछी " में आq कष्ट शामाटे अंगीकार कर्यु ?" इत्यादिक पश्चात्तापे करीने अथवा बीजा कोई कारणथी ( तचप्पभावं ) तपना प्रभावने एटले भालोकमा ज पामोषध्यादिक लब्धिने अने परलोकमा मोगादिकने पण न इच्छे. कारण के ( एवं ) मा प्रकारे इच्छवाथी ( इंदियचोरवस्से ) इंद्रियोरूपी चोरने वश धयेलो साधु (भमिनप्पयारे) घणा प्रकारना (विजारे) विकारोने-दोषोने ( भावजई) पामे छे. १०४. आज विषयने दृढ करवा माटे विकारोथी वीजा दोषोनी उत्पत्ति कहे छे.
तओ से जायंति पोणाई, निमजिउं मोहमहसवम्मि ।
सुहेसिणो दुखविणोअणट्टा, तप्पच्चयं उज्जैमए अ रोंगी ॥ १०५ ॥ अर्थ-(तो) कषाय भने वेदादिकनी प्राप्ति थया पछी ( सुहेसिणो) सुखनी इच्छापाळा (से) तेने एटले इंद्रियो