________________
भी विकृतिने पामे छे । ते कहे छे.~कोहं च मारणं च तव मायं, लोभं दुगुंछ अग्इ रई च। हासं भयं सोग पुमिस्थिवेअं, नपुंसवेनं विविहे श्र भावे ॥ १०२ ।। श्रावजई एवमणेगरूवे, एवंविहे कामगुणेमु सत्तो।
अन्ने श्र एप्पभवे विसस, कारलदीणे हिरिमे वइस्से ॥ १०३ ॥ -( कोहं च ) क्रोधने, ( माणं च ) मानने, (तहेव ) तथा ( मायं ) मायाने, ( लोभं) लोभने, ( गुंछ) E -जुगुप्साने, ( अरई) अरतिन, । रई च ) रतिने, (हासं ) हास्यने, ( भयं ) भयने, (सोग ) शोकने, (पुमि- 12
पुरुषवेदने, स्वीवेदने, (नपुंसवे) नपुंसकवेदने, (विविहे श्र) तथा विविध प्रकारना हर्ष शोकादिक भावोने ( एवं ) पा रीते ( अणे गरूवे ) अनेक भेदवाळा ( एवंचिद्दे ) अावा प्रकारना विकारोने ( कामगुणेसु) गने विषे ( सत्तो) आसक्त धयेलो भने उपलक्षणथी द्विष्ट थयेलो प्राणी (आवजई ) पामे छे. तथा (कारुणदीणे)
करवा लायक दीन एटले अत्यंत दीन, (हिरिमे ) लळावान अने ( वहस्से ) द्वेष पाम्यो सतो ते प्राणी ( अने वीजा पण ( एअप्पभये ) ते क्रोधादिकथी उत्पन थता ( विसेसे ) परिताप अने दुर्गतिपात विगेरेरूप विशेषोने दे. १०२-१०३.
