________________
सिज्जा देढा पाउरणं मे अस्थि, उप्पज्जइ भोत्तुं तहेव पाउं ।
जाणामि 'जट्टइ आउसो ति, कि नाम काहामि सुएण भैते ॥२॥ अर्थ—" (मे ) मारे ( दढा) का पहले वाण, माता बारे जलादिका उएनव रहित ( सिजा ) वसति-उपाश्रय भने ( पाउरणं) शीत विगेरेना उपद्रवनो नाश करनार प्रावरण-वस्त्रादिक पण ( अस्थि ) छे, (तहेव ) तथा ( भोत्तुं) खावा माटे अशन भने (पाउं) पीवाने माटे पाणी पण ( उप्पाइ ) उत्पन्न थाय छे एटले मळे छे. तथा (भाउसो) हे भायुप्यमान् गुरु ! ( जं) जे वर्तमान काळे ( चट्टइ ) वर्ते छे, ते बधु (जाणामि ) हुं जाणुं छु. (ति) तेथी करीने (भंते ) हे भगवान् ! (सुएण) श्रुत भणवायडे करीने (किं नाम ) शुं (काहामि ) करूं ? शामाटे प्रयास करूं ? " महीं ते प्रमादी शिष्यनो एवो अभिप्राय छे के-" तमे पण श्रुतनो अभ्यास करो छो, ने तमे पण अतीत के भावी काइ पण जाणता नधी, परंतु मात्र वर्तमान काळे वर्तता पदार्थोने ज जाणो छो, एटलुं तो श्रमे पण भण्या चिना ज जाणीए बीए. तथा क्सति, वस्त्र, अशन अने पाणी विगरे तमारी ज जेम अमे पण सुखे करीने पामीए बीए. तो हृदय, क बाने शोपण करनारा अभ्यासवडे शुं फळ छे ? " या प्रमाणे जे बोले ते पापश्रमण कहेवाय छे. एवो पछीनी गाथानो 1 संबंध नहीं पण सिंहावलोकनना न्यायथी जाणवो. २..
जे केई पवईए, निद्दालीले पैगामसो । भोच्चा पैञ्चा सुहं सुअइ, पावसमणे त्ति वुचई ॥३॥
।
