________________
-
.
एगतरत्तो रुइरस संवे, अतालिसे से कुगाई परे ।
दुक्खस्स संपीलमुवेइ बाले, ने लिप्पई तेणे मुंणा विराँगो ॥ २६ ॥ अर्थ-(रुहरसि ) रुचिर एटले मनोहर एया (सवे ) रूपने विषे ( एगंतरत्तो ) जे एकांत रागी होय (से) ते (अतालिसे) अतादृश एटले तेवा प्रकारना मनोहर न होय एवा रूपने विष { पोसं) प्रवचने (कुणई ) करे छे, तथा (बाले ) मूढ एवो ते ( दुक्खस्स ) दुःखना ( संपीलं) समूहने ( उवेइ ) पामे छे परंतु ( तेण ) ते द्वेषथी थता दुःखे करीने (विरागो) राग रहित (मुणी) मुनि (न लिप्पई)लेपाता नथी. २६.
हवे राग ज हिंसादिक आश्रवनो हेतु के अने तेनाथी भा भवमां पण दुःख उत्पन्न थाय छे ते वात छ गाथावडे कहे छे
रूवाणुगासाणु गए अ जीवे, चराचरे हिंसइ गरूवे ।
चित्तेहि ते परितावेइ बाले, पीलेई अंत्तट्ठगुरू किलिट्टे" ॥ २७ ॥ अर्थ-(रूपाणुगासाणुगए श्र) प्रशस्त रूपना विषयवाळी आशाने अनुसरतो मनुष्य (अणेगरूवे ) अनेक प्रकारना ( चराचरे ) त्रस भने स्थावर (जीये ) जीवोने ( हिंसह ) हणे छे, तथा ( बाले ) मूढ एवो ते (चित्तेहि ) नाना प्रकारना | उपायोचडे ( ते ) ते त्रस स्थावर जीवोने ( परितावेह ) परिताप उपजावे छे, तथा ( अत्तगुरू) पोताना ज प्रयोजनमा
