________________
प्रकारनी वचनगुप्ति न होय तो चित्तनुं एकाग्रपणुं पण थइ शके नहीं. ५४-५६.
कायगुत्तयाए णं भंते ! जीवे किं जणयइ ? कायगुत्तयाए णं संवरं जणयह, संवरेणं कायगुत्ते पुणो पावासवनिरोहं करेइ ॥ ५५ ॥ ५७॥
अर्थ–(भै , है भगवान : ( कालपार में ) हुन रोगने विषे प्रवृत्ति करवारूप कायगुप्लिए करीने ( जीवे ) जीव (किं जणयइ) शुं उत्पन्न करे? उत्तर-( कायगुत्तयाए णं) कायगुप्तिए करीने जीव (संबरं ) अशुभ योगना निरो- | धरूप संवरने ( जणयइ ) उत्पन्न करे छे. ( संवरेणं) निरंतर अभ्यास कराता संवरवडे ( कायगुत्ते ) सर्वथा कायव्यापारनो | निरोध करनार जीव (पुणो) वळी (पावासबनिरोई ) पापाश्रवनो एटले पापकर्मना ग्रहणनो निरोघ ( करेह ) करे छे.५५-५७. मात्रणे गुप्तिवडे अनुक्रमे मन विगेरेनी समाधारणा थाय छ, तेथी ते समाघारणाने कहे छे.--
मणसमाहारणयाए णं भंते ! जीवे कि जणयइ ? मण्समाहारणयाए णं एगग्गं जणयइ, एगग्गं जणइत्ता नाणपज्जवे जग्णयइ, नाणपज्जवे जणश्त्ता सम्मत्तं विसोहेश, मिच्छत्तं विनिजरेइ । ५६ ॥ ५८ ॥
अर्थ-(भंते ) हे भगवान! ( मणसमाहारणयाए शं) मननुं सम्यक् प्रकारे आगममा का प्रमाणे धारण करवं