________________
पासे गया. त्या मुवनभानुश ने भासनपर साह पातानी पुत्रांनो परणवानी प्रार्थना करी, परंतु तमारा वियोगना शोकथी कुमार कोइपण बोल्या नहीं. ते जाणी तमने लाववा माटे अमारा स्वामीए अमने भाज्ञा करी, तेथी मे तमने मही रहेला जोया ते बहुं सारं थयु. माटे हे भाग्यवान ! क्रीडावडे वनमा महेल करीने रहेला अमारा स्वामी पासे तमे चालो."ते की सांभळी मंत्रीपुत्र हर्पधी तेमनी साथे त्यो गयो. पछी कुमार ते वो कन्याओने हर्षथी परएयो, भने केटलोक काळ त्या रयो. *
पछी प्रथमनी जेम सुवनभानुनी रजा लइ ते बने मित्रो त्यांची नीकळी श्रीमंदिर नामना नगरमा गया. त्या सरकांत विद्याधरे आपेला मणिना प्रभावी पूर्ण मनोरथवाळा ते बन्ने सुखेथी रह्या. एकदा ते नगरमा लोकोनो कोलाहल समिळी कुमारे 'पा शेनो कोळाहळ छे ।' एम भित्रने पूछ\, त्यारे तेणे तपास करी कुमारने का के-"मा नगरमा सुमभ नामे राजा छे. तेने कोइए छळ कपटथी शस्त्रवडे प्रहार को छे. ते राजाने राज्य भोगवे तेवो एक पण पुत्र नथी. तेथी| नगरना लोको शोकथी श्रा कोलाहल करे छे." ते समिळी कुमार बोल्यो के-" कोइ शत्रुए घा को हशे." एम कही है। कुमार दुःखी थयो होय तेम खेद करवा लाग्यो.
हवे ते सुप्रभ राजाने अनेक उपायो कर्या छतां शांति थह नहीं, त्यारे कामलता नामनी गणिकाए एकासमा सचिवाने कयु के--" या पापणा नगरमा कोइ परदेशी पुरुष तेना मित्र सहित रहेलो छे. ते काइपण उद्यम करतो नथी, तोपण तेना सर्व मनोरथो सिद्ध थाय छे. तेनी पासे काइपण चमत्कारी औषध होवू जोइए." ते सांभळी मंत्रीमो आदरपूर्वक ते कुमारने राजा पासे लइ गया. त्यां जद दयाल कुमारे मित्र पासेथी मणि भने मूलिका लइ मणिना जळमा मूलिकाने घसी तेना
