________________
|
ने 'तं अरी कंठछित्ता केरोति, जं से करे अप्पणिआ दैरप्पा ।
से नाहिई मच्चुमुहं तु पत्ते, पैच्छाणुतावेण देयाविहूणो ॥ १८ ॥ अर्थ-(से ) तेवा पापी साधुने ( अप्पणिमा) पोतानी जा (दुरप्पा ) दुरारमता-दुष्टता (जं) जे अनथेने (करे ) करे छे, (तं ) तेवा अनर्थने (कंठचित्ता) कंठने छेदनार (अरी ) शत्रु पण ( न करोति ) करी शकतो नथी. (तु) वळी ( दयाविहूणो) दया रहित एवो ( से ) ते साधु ( मचुमुई ) मृत्युना समयने (पत्ते ) पामे छे त्यारे ( पच्छाणुतावेसा) पश्चात्तापे करीने ( नाहिई ) 'हा : में बहु दुष्कृत का !'ए प्रमाणे कदी पोतानी दुष्टताने जाणशे. केमके दुष्टता अनर्थनुं कारण छ भने पश्चाचापर्नु पण कारण छे. परंतु पर्छ। जापयुं काम पावशे नहीं. तेथी पहेलेथी ज तेने जाणीने तेनो त्याग | करवो उचित . ४८. जे कोइ मरण समये पण मोहने लीधे पोतानी दुरात्मताने जाणे नहीं, तो तेनुं शुं थाय ? ते कहे छ.
निरद्विा नगई उ तस्स, जे उत्तिम, विवजासमेई ।
इमे वि से नैत्थि 'परे वि 'लोए, हओ वि से झिज्झइ तत्थ 'लोए ॥ ४६॥ . अर्थ-(जे) जे द्रव्यसाधु ( उत्तिम8 ) उत्तमार्थे एटले अंत समयनी आराधनाने विषे पण ( विक्जासं एइ) विषयोसने पामे के एटले दुरात्माने पण सुंदरपणे माने छे, (तस्स ) तेनी ( नम्गरूई ) नाग्न्यरुचि एटले चारित्रनी रुचि
