________________
(दुही) दुःखी थयों सतो (विपरियास उबेइ ) तच्चने विषे विपरीतपणाने पामे के, तथा (असाहुरूवे ) असाधुरूप एवो ते द्रव्यसाधु ( मोगं) चारित्रनी (विराहिच ) विराधना करीने (नरगतिरिक्खजोखी) नरक बने तिर्यचनी योनि प्रत्ये (संपधावइ ) निरंतर दोडे छे-जाय छे. अर्थात् चारित्रनी विराधनाथी दुर्गतिनो भनुबंध-वारंवार संबंध थाय के. ४६. शी रीते चारित्रनी विराधना कर छ ? अथवा शो रीत नरक मने तिर्यग्गति प्रत्ये दोडे बे? हे कई छे.
उद्देसिअं कीअगडं निआगं, न मुँचई किंचि अणेसणिज ।
अग्गी विवा सबभक्खी भविता, ईओ चुओ गच्छेइ कह पौवं ॥ ४७ ॥ मर्थ–जे साधु ( उद्देसिधे ) प्रौदेशिक एटले साधुने उद्देशीने करेलो, ( कीअगडं ) क्रीत एटले साधुने माटे खरीदा करेलो, भाहत एटले साधुनी सन्मुख आणेलो, (निार्ग ) नित्यकं एटले हमेशा एक ज गृहस्थने घेरथी लीघेलो-एको । (किंचि ) कोइ पण-कोइपण रीते ( अणेसणिज ) अनेषणीय एटले साधुने न कन्ये एवो जे आहार तेने (न मुंबई)
मूके नहीं-तजे नहीं, ते ( भग्गी विवा ) अमिनी जेम ( सध्यभक्खी ) सर्वने भक्षण करनारो ( भविचा ) थाने (हमओ) | आ मनुष्य भवथी (चुमो) चन्यो थको मरण पाम्यो थको (पाचं ) पाप (कङ्घ) करीने, दुर्गतिमा ( गच्छा) जाय थे. ४७०
-
