________________
(उसिमंगं च ) मस्तकने ते ( इंदासणीसमा ) इंद्रना बज्र जेवी अति दाह उत्पन्न करनारी (घोरा) भयंकर एटले गीजाने पण भय उत्पन्न करनारी अने (परमदारुणा, पोताने अत्यंत दुःख उत्पन्न करनारी ( वेपणा ) वेदना (पीडई) पीडा करवा लागी. २१.. उर्वद्विश्रा में आयरिआ, विजामंततिगिच्छगा । अबीआ सत्यकुसला, मतमूलविसारया ॥ २२ ॥
अर्थ-ते वखते ( मे ) मने-मारी पासे (शायरिया ) आचार्यों एटले घेद्यो ( उवडिया ) प्राप्त थया एटले मारी चिकित्सा करवा आन्या. ते वैद्यो (विजामंततिगिच्छगा) विद्या अने मंत्रबडे चिकित्सा करनारा हता, तथा ( भबीमा) अद्वितीय एटले तेमनी जेवा बीजा कोइ निपुण नहोता, अथवा (अधीमा) सारी रीते भणेला इता, तेथी ज (सत्थकसला) शास्त्रने विषे कुशळ हता, तथा ( मंतमूलविसारया ) देव अधिष्ठित्त मंत्री अने जडीबुट्टी आदि मूळीयांमां विचचण हता, एटले मंत्र अने मूळना गुणोने जागनारा हता. २२. 'ते मे तिगिच्छं कुँवंति, चाउप्पायं जहोहि । ने यं दुक्खा विमोअंति, एसौ मज्झै अोहया ॥२३॥ ___ अर्थ-(ते ) ते वैधो ( जहाहि ) जेम हित थाय तेम ( चाउप्पायं ) चार प्रकारे ( मे ) मारी ( तिगिच्छं) चिकित्सा (कुन्बति ) करवा लाग्या. अहीं चैद्य, औषध, रोगी अने सारवार करनार, अथवा वमन, विरेचन, मदैन भने
*अधीआ इति वा पाठः