________________
क्रिया, छ लेश्या, पृधिव्यादिक छ काय भने प्राहार करवाना कारणने विषे यातना, संसृष्टादिक सास प्रकाग्ना पिडायमह ने सात भय,
आठ मद, नव ब्रह्मचर्यगुप्ति, दश प्रकारनो साधुधर्म, श्रावकनी अग्यार प्रतिमा, मिथुनी बार प्रतिमा, तेर प्रकारनी क्रिया, चौद प्रकारना जीव, पदर प्रकारना परमाधार्मिक, सूत्रकृतांगना सोळ अध्ययन, सत्तर प्रकारे संयम, अदार प्रकारर्नु ब्रह्मचर्य, प्रोगग्रीश ज्ञाताध्ययन, असमाधिना वीश स्थानो, एकवोश प्रकारनी शबळांक्रया. बावीश परीपह, वेवीश अध्ययनवालु सुयगडांग, चोवीश देवो, पचीश भावना, दशाकल्पव्यवहारना छब्बीश उद्देशा, साधुना सत्तावीश गुगा, याचारांगना अठ्ठावीश अध्ययन, पापश्रुतना ओगयात्रीश प्रसंगो, मोहना त्रीश म्यानको, सिद्धना एकत्रीश अतिशयो, बत्रीश योगनो संग्रह तथा तेत्रोश आशातना, श्राटला विपयो जीधा छे. तेमां उपादेयर्नु ग्रहया भने हेयनो त्याग कग्वा उपदेश आप्यो छे, तथा ते प्रमाणे वर्तनार मोन्सने पामे छ एम तेनुं फळ पण बताव्यु छे. __ अध्ययन ३२ पार्नु २८७--प्रमादनो त्याग करवाथी ज चारित्र पाळी शकाय हे. तेथी मा प्रमादस्थान नामर्नु मध्ययन प्राप्यु छे. तेमां अविरति, कषाय विगेरे प्रमादना स्थानो तजवा लायक छ, ज्ञान, दर्शन भने चारित्र प्रादरवा लायक छे. तेनो उपाय सद्गुर्वादिकनी सेवा, पासत्यादिकनो त्याग, स्वाध्याय भने धृति विगैरे छे. श्रावो उपाय प्राप्त कावा माटे एपणीय आहार, तत्त्वज्ञ शिष्य अने रूयादिक रहित उपाश्रय सेववानी जरूर छे. ज्ञानादिकलो प्रतिबंध करनार श्रने दुःखना हेतुरूप मोहादिकनी उत्पत्ति अने तेनो जय शी गैते धाय 'ए विगैरेनो विस्तारथी उपदेश प्राप्यो छे. राग, द्वेष भने मोहनो नाश करवाना उपाय बतावतां दुग्धादिक विकृतिना त्यागपूर्वक मल्पाहार करवानो उपदेश प्राप्यो छे. स्त्रीसंगथी धता दोष भने ते वर्जवाथी थता गण देखाड्या छे, इंद्रियोना विषयोनो त्याग बताथवा माटे पांचे विषयोर्नु पृथक् पृथक् स्वरूप अने तेथी थता दोषो विस्तारथी पाप्या छे. आ विषयना उपदेशमा गग, द्वेष, मोह भने कषायन स्वरूप
