________________
all रनी पासे जवा लाग्यो, तम वेन तेज सहन नहीं यथाथी ते व्यंजर दूर दूर नासवा लाग्यो. त्यार ते श्रावक देवे पोताना मा तेज संहरीने तेने कयु के--" तुं मने जाणे छ ?" ते बोन्यो के- " इंद्रादिक देवोने कोण न जाणे ? " ते सांभळी ते
श्राद्धदेवे पोतार्नु पूर्व भवन रूप देखाही तेने कमु के-"हुँ नागिल नामनो तारो पूर्वभवनो मित्र छु. ते वखते तारुं कुमरण | जोइ में वैराग्यथी दीक्षा ग्रहण करी हती, तेथी हुँ याची लक्ष्मी पाम्यो ढुं. ते वखते में तने निषेष कर्यो छतां सुं वाळमर*णवडे मरण पामी आधुं कुदेवपणुं पाम्यो छे. परंतु जो ते ते वखते जिनधर्म अंगीकार को होत, तो मारी जेम तुं पण
अावी स्वर्गलक्ष्मी पाम्यो होत." या प्रमाणे तेनुं वचन सांभळी प्रतिबोध पामी ते विद्युन्माली बोल्यो के–“गयेली बायतनो शोक करवाथी शुं फळ छे ? हवे काइक तेवू कहो, के जेथी परभवमा मने शुभ फळ प्राप्त थाय." त्यारे श्राद्धदेवे तेने | कायु के-"श्री महावीर स्वामीनी प्रतिमा तुं बनाव. तेथी जतने वीजा भवमा बोधिरत्न-समकित सुलभ थशे. अरिहंतनी प्रतिमा | करनारने दारिद्य, दुर्गति अने दुःख प्राप्त थतां नथी अने स्वर्ग तथा मोचना सुखने मापनार धर्म प्राप्त थाय छे." या प्रमाणे ते | श्राद्धदेवनो उपदेश अंगीकार करी ते विद्युन्माली देव क्षत्रियकुंड नामना गाममा श्रीमहावीरस्वामी पास गयो. त्यां शरीरपर अलंकारो धारण करेला, विकार रहित, सुंदर आकृति वाळा, सद्गुणना निधानरूप अने, भावयतिपणुं साधता होवाथी गृहस्थाश्रममा पण कायोत्सर्गे रहेला श्रीवर्धमान स्वामीने जोइ तेणे प्रणाम को. त्यारपछी ते देव तस्त ज महाहिमवान पर्वतपर गयो, अने त्यांथी तेणे प्रात्यंत सुगंघयडे विश्वने आनंद आपे तेवु गोशीर्ष चंदननु काष्ठ ग्रहण कर्यु. ते वडे जेवू जोयुं हतुं तेवू प्रभुनुं प्रतिबिंब चनावी जेम हारने दाभडामा नखे तेम ते प्रतिमाने एक काष्ठना संपुटमा स्थापन करी.
