________________
.
.
HEI नंदी' तुं शी रीते पालो प्राथ्यो ? त्यां तें शुं आश्चर्य जायु ?" त्यारे ते सोनी "अहो! ते हासा अने प्रहासा क्यां गइ?" ए प्रमाणे
वारंवार बोलवा लाग्यो. त्यारपछी ते मूर्ख इंगिनीमरणवडे मरवा तैयार थयो. तेने तेना मित्र नागिल नामना श्रावके कडु के*il "हे मित्र ! सिंहने घास खावू अयोग्य छ, तेम तारे भाधु कुपुरुषने लायक कार्य करवु योग्य नथी. वळी अत्यंत तुच्छ भोगने माटे
आ दुर्लभ मनुष्य भवने तुं हारी न जा. जो कदाच तने भोगनी इच्छा होय तोपण तुं कन्पवृचनी जेम इष्ट वस्तुने अाफ्नार | 4 धर्मनुंज आचरण कर." आग मित्रना लपदेशने पण ते उन्मने गणकार्यों नहीं. तेथी तेणे पगधी मस्तक पर्यंत आलु
शरीर पकरीनी लीडीओथी ढांकी दीधुं. पछी तेमा अग्नि सळगावी ते बन्ने देवीपोर्नु ज स्मरण करी मरण पामी ते विद्युन्मा- || ली नामनो देव थयो. या प्रमाणे इंगिनीमरणथी मरण पामेला तेने जोइ नागिल श्रावक वैराग्य पाम्यो, अने "अहो! मूढ पुरुषो भोगने माटे केटलं कष्ट भोगवे छे!" इत्यादि विचार करतो ते नागिल दीक्षा ग्रहण करी शुभ ध्याने मरण ।। पामी अच्युत नामना स्वर्गमां देव थयो. त्यांची तेणे अवधिज्ञानवडे पोताना पूर्वभवना मित्रने जोयो.
एकदा नंदीश्वर द्वीपनी यात्रानो महोत्सव प्राप्त थयो. ते वखते पटह यगाडवा काम ते विद्युन्मालीने करवानुं हतुं । तोपण ते पटह चगाइचाने इच्छतो नहोतो, तेथी ते आम तेम नाशी जवा लाग्यो, तोपण बळात्कारे पटह तेना कंठमां श्रावीने वळगी गयो. ते वखते हासा अने प्रहासाए तेने कयु के–“जे अमारो स्वामी होय तेणे अवश्य पटह वगाडवानो ज के, माटे तमे केम नाशी जाश्रो छो?" ते सांभळी विद्युन्माली व्यंतर शांत थयो भने शक इंद्रनी आगळ पटह वगाउतो नंदीश्वर द्वीपपर गयो, त्यां मा नागिल श्रावकदेव पण श्राव्यो हतो, तेसो तेने जोयो. तेथी ते आपकदेव जेम जेम ते व्यत
