________________
ते सांभळी विचार करी मंत्रीओ मोन्या के – “हे स्वामी ! ए विचार आप मुकी द्यो. श्रमे घनद यचनी प्रतिमानो राज्याभिषेक करशुं तेम करवाथी देवना माहात्म्यने लीधे जो उपद्रव नहीं थाय तो सर्व सारुं ज थे, अने जो तेनापर बीजळी पढशे तो पण आपने जीवहिंसानुं पाप लागशे नहीं, अने यचनी प्रतिमा बीजी सारी पण करावी शकाशे. " अ प्रमाणे तेमनुं युक्तियुक्त वचन सांभळी में ते अंगीकार कर्पु. पछी हुं ( अंतःपुर सहित ) जिन चैत्यमा जह पौषध ग्रहण करी दर्मना संथारा पर शुमध्याने रह्यो, अने राज्यपर अभिषेक करेला यक्षनी प्रतिमाने सर्व पुग्जनो सेवा लाग्या अनुक्रमे दिवसो जतां सातमे दिवसे मध्यान्ह वखते आकाशमां गर्जना करतो मेघ घडी आयो भने वडवाश जेवो प्रचंड विद्युदंड तत्काळ यक्षनी मूर्तिपर पहयो. ते वखते प्रसन्न थयेला सर्व जनोए दैवज्ञना मस्तकपर रत्ननी वृष्टि करी. पछी हुं पण पौषघ पारी चैत्य बहार नोकळ्यो, एटले प्रजाजनोए मने फरीधी राज्याभिषेक कर्यो में पण प्रसन्न थइ ते नैमित्तिकने पद्मिनीखंड नामनुं पुर इनाममा आापी विदाय कर्यो. कारण के तेथे मriपर घ उपकार कर्यो हतो. पडी में धनदयक्षनी नवी उत्तम प्रतिमा करावी स्थापन करी. या रीते मारी उपरनुं विघ्न शांत थयुं, ते प्रसंगने लइने पुरजनो या उत्सव करे छं. "
श्रप्रमाणे उत्सवनुं वृतांत सांभळी व्यमिततेजा पर आनंद पाम्बो. पछी पोतानी बहेन सुतारानो दिव्य वस्त्र तथा आभूषणोथी सत्कार करी ते पोताने घेर गयो.
एकदा श्रीविजय राजा सुतारा देवी सहित क्रीडा करया माटे ज्योतिर्वन नामना उद्यानमा गयो. ते वखते कपिलनो
