________________
-
न
平
जीव के जे प्रशनिषोप नामनो विद्याधर राजा थयो हतो, ते आकाश मार्गे जतो इतो, तेथे पोताना पूर्वभवनी स्त्री सुताराने जाई. पूर्वभवना संस्कारने लीये दर ते अत्यंत आक गयो, तेथी वेशीनुं हरण करवा माटे तेथे तेनी पासे विद्यावडे सुवर्णनो मृग विकुर्वने मूकयां. तने श्रति मनोहर जाइ सुताराए प्रियने के- हे स्वामी मने क्रीडा करवा माटे या मृग लावी आपो." ते सांभळी तेने पकडवा माटे दोडतो राजा दूर गयो, त्यारे एकली पडेली सुताराने ते अधम अशनिघोष हरी गयो तथा श्रीविजय राजाने हा माटे तेथे प्रतारणी नामनी विद्याने आदेश कर्यो, एटले तेगो सुताशनुं रूप धारण करी उंचे स्वरे बूम पाडी के" हे प्रिय ! मने कुक्कुट सर्प डस्यो छे. जलदी भावीने मारुं रचख करो. " ते सांभळी अत्यंत श्राकुळ व्याकुळ थयेलो राजा तेखीनी पासे श्राव्यो, वेटलामां तो ते पृथ्वीपर पडी राजाना देखतां न मरण पामी. ते जोइ राजा पण मूर्द्धा खाइ पृथ्वीपर पडयो. तेवामां तेना सेवको भावी देने चंदनरस छोटी सावधान कर्यो.
"
राजा चेतना पानी विलाप करना लाग्यो के- हाप्रिया ! वारी आशी दशा थह ? हुं आजे सुवर्णना हरायी ठगायो, अन्यथा हुं समीपे होउं तो शेषनाग पण तने करडबा समर्थ नथी. हे प्रिया ! तारा विना हुं क्षयवार पण जीवी शकुं तेम नथी. शुं पाणी बिना मादलु जीवी शके ? तारा वियोगधी उत्पन्न थयेला दुःखने हुं सहन करना शक्तिपान नथी, तेथी हे जीवितेश्वरी ! शीघ्रपणे तारी पाकळ आ मारा प्राणो चान्या जाओ. " श्रा प्रमाणे कही सेवको पास चिता करावी मोहथी मूढ थयेलो राजा प्रिया सहित ते चितामा पेठो, तेमां जेटलामां अनि सळगाव्यो, तेवामां
त्यांचे विद्याधरो
