________________
| थयो, तेथी विष्णुश्रीना शरीरने अग्निदाह करवा दीधो नहीं. तेथी मंत्रीओए विचार करी राजानी दृष्टि चूकावी ते विष्णु
श्रीतुं शरीर त्यांची उपड़ावी एक अरण्यमा नकाच्यु. तेनुं शरीर नहीं जोवाथी राजाए अन्न जळनो त्याग कर्यो. ते जोइ | मंत्रीयोए विचायु के-"आ राजा ! विष्णुश्रीन शरीर जोया विना मरण पामशे." एम विचारी राजाने धनमा लइ जह
ताए तनु शरीर बताव्यू. ते वखते ते शरीरमांथी दगधी पाणी नीकळतुं हतं. पाखा शरीरमां कांडा पड़ी गया हता, गांध : | पक्षीओए तेना स्तन ठोली नांख्या हता, कागडाऔए तेनां नत्रो काढी नांख्यां हता, शीयाळोए तेनां प्रांतरडा खेंची काइयां इला, भरे जावे तरी हामीले परपती हती. आq विष्णुश्रीन बीभत्स शरीर जोइ राजाए विचार कर्यो के | "अहो ! आ असार संसारमा कांह पण सारवाळी वस्तु देखाती नथी. में मा विष्णुश्रीना शरीरने चरकाळ सुधी साररूप मान्युं हतुं ते मारी मूढताने धिक्कार छ. रे जीव ! जेने माटे ते कुळ, शीर, यश, लजाए सर्वनो त्याग कर्यो, तेनी
आज आधी दशा थइ, ते हे उन्मत्त ! तुं जो. प्रिया मानीने जेने एक क्षणवार पण में मारा शरीरथी दूर करी नहोती तेने पण जोइने भत्यारे मारु शरीर जाणे टाढ चडी होय तेम कंपे छ. हवे आ पापरूपी पंकथी मलिन थयेला मारा माl माने धर्मक्रियारूपी जळवडे मारे निर्मळ करवो योग्य छे." या प्रमाणे विचार करी वैराग्य पामी राजाए राज्य, देश, | अंतःपुर अने स्वजनवर्ग ए सर्वनो त्याग करी सुव्रत नामना प्राचार्य पासे जैनी दीक्षा ग्रहण करी. पछी उपवास, छट्ट, | अहम विगेरे विचित्र तपवंड आत्माने भावता ते राजर्षि छेवटे संलेखना करी आयुष्यने चये सनत्कुमार नामना त्रीजा देवलोकमां देव थया. त्यांथी आयुष्य पूर्ण थये चवीने रत्नपुर नामना नगरमां जिनधर्म नामे श्रेष्टीपुत्र थयो. ते नान्या
