________________
| मुनिए मने कह्यु हतुं के-तारी सो कन्याने तथा भानुवेगनी पाठ कन्याने जे परणशे ते सनत्कुमार अवश्य चोथा चक्रवर्ती थशे. ते भाजथी एक महिने मानससरोवरे आवशे. तापर्थी अने श्रमथी व्याकुळ थयेला तेने असिताच नामनो पूर्व भवनो वेरी यक्ष जोशे. " पाटलुं सांभळी कुमारे चंद्रवेगने पूछयु के-" ते यच मारो पूर्व भवनो वैरी शी रोते थयो छ ? ते तमे जाणता हो तो कहो." त्यारे चंद्रवेगे मुनिना मुखथी तेनो पूर्व भव सांभळ्यो हतो, तेथी तेणे आ | प्रमाणे तेनो पूर्व भव करो.
आ भरत क्षेत्रमा कांचनपुर नामर्नु नगर छ. तमा पराक्रमवडे पृथ्वीन आक्रमण करनार विक्रमयशा नामे राजा हतो. ते राजाने विश्वमा मनोहर एवी पांच सो राणीमा हती. ते नगरमां नागदत्त नामे एक धनवान सार्थवाह हतो. * तेने रूप, लावण्य, सौभाग्य अने यौवनना गुणोपंड देवांगनानो पण पराभव करनारी विष्णुश्री नामनी भार्या हती.
एकदा राजाए ते मनोहर स्त्रीने जोइ कामातुर थवाथी तेणीनु हरण करी तेणीने पोताना अंतःपुरमा राखी. पोतानी नियान हरण कयें जाणी वियोगी व्याकुळ थयेलो नागदत्त रात्रिदिवस चिंता करवाथी उन्मत्त थइ प्रलाप करवा लाग्यो के" हा चंद्रमुखी ! तुं क्यां गइ ? मने दर्शन आप." इत्यादिक बोलतो ते नगरमा भमवा लाग्यो. विक्रमयशा राजा समग्र लोकापवादनो त्याग करी निर्लज पणे ते विष्णुश्रीनी साधे क्रीडा करवा लाग्यो. तेमा एवो लीन थइ गयो के पोताना अंतःपुरमा रहेली पांचसो राणीश्रोमाथी कोइर्नु नाम पण लेतो नहोतो. एकदा ते सर्व राणीमोए विचार करी काइ कार्मणार्दिक करी ते विष्णुश्रीने मारी नांखी. तेणीना मरणथी राजा अत्यंत शोकातुर थयो, ते पण नागदत्तनी बेम उन्मस
