________________
न
सेटलामां ते शनिवेग मोहुं सैन्य लइ तेनी सन्मुख आव्यो. तेनी साधे प्रथम चंद्रवेग अने भानुवेग युद्ध करवा लाग्या. म चिरकाळ युद्ध करी अशनिवेगनुं सैन्य भांग्युं, त्यारे अशनिवेग गोते युद्ध करवा लाग्यो. तेनी सामे सनत्कुमारे पोते युद्ध कर्यु. मां शनिवेगे प्रथम कुमार उपर महोरग शस्त्र मूक्युं तेने कुमारे गरुडाख बडे कापी नांख्युं. फरीथी प्रश नवेगे आग्नेय शस्त्र मूक्युं तेने कुमारे वारुणास्त्र बडे कापी नांख्युं. फरीथी तेथे वायवा मूक्युं तेने कुमारे शैलास्त्र वडे कापी नांख्युं. पछी अशनिवेग धनुष लद्द कुमार उपर बाणोनी वृष्टि करवा लाग्यो, त्यारे कुमारे अर्धचंद्र बारा मूकी तेना धनुषनी प्रत्यंचा ज कापी नांखी. त्यारपछी हाथमां खड्ग लइ ते अशनिवेश कुमार तरफ दोडयो, तेना आवतांनी साथे ज तमारा मित्रे तेनो हाथ कापी नांख्यो. तोषण क्रोधथी बंध थयेलो ते अशनिवेग कुमार सामे दौडयो त्यारे विद्या आपला चक्रवडे आर्यपुत्रे तेनुं मस्तक छेदी नांख्युं. ते वखते ते विद्याधर राजानी सर्व राज्यलक्ष्मी प्रतिवामुदेवनी लक्ष्मी जेम वासुदेव पासे जाय तेम मारा पतिने प्राप्त थइ.
श्श्रा प्रमाणे अशनिवेगने हणी चंद्रवेग अने भानुवेग सहित सनत्कुमार आकाश मार्गे रथमां बेसी ते महेलमा श्रध्या. जय मेळवीने वेला पोताना पतिने जोह हर्षित थयेली सुनंदा अने संध्यावळीचे तेनुं स्वागत कर्यु पछी ते बन्ने प्रियाभने साधे लह मारा पति चंद्रवेगादिक सहित वैताढ्य पर्वतपर आन्या. त्यां सर्व विद्याधरोए मळी कुमारनो महाराज्याभिषेक कर्यो, त्यां विद्याधर राजाश्रोथी सेवाता तमारा मित्र केटलोक बखत सुखे रह्या.
एकदा मारा पिता चंद्रवेगे कुमारने विज्ञप्ति करी के " स्वामी सनत्कुमार ! पहेलां अर्चिमाळी नामना ज्ञानी
