________________
4
=
क्रोध पाम्यो. तेणे कुमारने कष्टमां नाखवा माटे प्रथम मोटा वृक्षोने पण उखेडी नाखे एवो वायु विकुच्र्यो, अने कुमार उपर
एक मोटुं वृक्ष उपाडीने नाख्युं, ते वृक्षने कुमारे प्रावतां ज मुठी मारीने दूर फेंकी दी . पछी यचे धूळवडे श्राखं विश्व र अंधकारमय करी दीधं. भयंकर अटहासने सकता, धमाडा जेवा श्याम शरीरशळा, जाज्वल्यमान ज्वाळावडे विकराळ।
मुखवाळा अने भयंकर प्राकृतिवाळा पिशाचो बिकुा. तेनाथी पण कुमार भय पाम्या नहीं, त्यारे ते अधम यचे नागपाशथी तमारा मित्रने बांधी लीधा. ते नागपाशने तरत ज कुमारे जीर्ण रज्जुने जेम हाथी तोडी नाखे तेम तोडी नख्या. पछी यक्ष हाथना प्रहारबडे कुमारने मारचा श्राव्यो, सेने कुमारे एक मुठी मारी पाडी दीधो. तरत ज यचे सावधान थइ अत्यंत क्रोधथी कुमारने लोहना मुद्गरचडे प्रहार को. ते प्रहारथी छदायेला वृक्षनी जेम आर्यपुत्र पृथ्वीपर पडी गया. तेनापर ते पापी यक्षे मोटो पर्वत उपाडीने नोख्यो. तेनाथी कुमारर्नु शरीर अत्यंत पीडाबाथी ते मूळ पाम्या. थोडा वखत पछी सावधान थइ कुमार ते यमनी साथे बाहुयुद्ध करवा लाग्या, तेमां कुमारे हाथरूपी मुद्गरथी ते यक्षने एवो प्रहार कर्यो || के ते यक्ष तत्काळ प्रचंड चायुथी हणायेला वृचनी जेम पृथ्वीपर पडी गयो अने जाणे मृत्यु पाम्यो होय तेम चेष्टा रहित थइ गयो, परंतु देव होवाथी ते मरण पाम्यो नहीं. पछी बृम पाडीने ते यक्ष एवी रीते नाशी गयो के फरीथी कोइ पण खत ते देखायो ज नहीं.
ते वखते जे विद्याधरो कौतुकथी तेमनु युद्ध जाता हता. तेोए कुमारना मस्तक उपर पुष्पवृष्टि करी अने बोल्या के"श्रा कुमारे यक्षनो पराभव कर्यो." त्यारपछी कुमारे इच्छा प्रमाणे ते सरोवरमा क्रीडापूर्वक स्नान कयु. त्यांथी बहार
