________________
चरित्र कहे योग्य नथी. " एम विचारी पोते परणेली विद्याधरनी पुत्री विपुलमती नामनी प्रियाने तेथे संज्ञा करी ते | कद्देशे ' एम सिसा कायु अने पोते इ सहयो. । त्यारपछी विपुलमती प्रज्ञप्ति विद्याना बळयी कुमारनुं वृत्तांत जाणी महेंद्रसिंहने कहेबा लागी के-" ते वखते तमारा * देखतांज कुमारने ते अश्व एक मोटा वनमा लइ गयो, रात दिवस निरंतर चालतो ते अश्व बीजे दिवसे मध्यान्ह समय सुधी चाल्यो. ते वखते भूख अने तरसने लीधे तथा थाकने लीधे ते अश्वना मुखमाथी जिन्ह। बहार नीकळी गइ. तस्त ज ते पृथ्वीपर पड्यो अने मृत्यु पाम्यो. त्यारपछी कुमार तेनापरथी उतरी पगबडे ज चालवा लाग्या. अत्यंत उषा लागवाथी जळने माटे । चौतरफ भमवा लाग्या. लांबा मार्गना श्रमधी तेम ज शरीरना कोमळपणाथी चालचामां पण ते अशक्त थया. तेवामां थोडे दूर एक सप्तच्छद वृक्ष तेना जोवामां आव्यो, त्यां महाकष्टथी पहोंची तेनी छायामां बेठा, अने अांखे अंधारा श्रावचाथी त्यांज पडी | गया. आ अबसरे कुमारना पुण्यप्रभावधी वनमा रहेनारा फोह यो शीतळ जळ लावी कुमारना सर्व अंगे जळ छोटी तेने सचेतन कर्या, पछी कुमारे ते जळचं पान करी यक्षने पूछयु के---"तमे कोण छो? अने आ जल तमे क्याथी लान्या ?" यचे जवाब प्राप्यो के-"हुँ या वनमा रहेनार यक्ष छ. श्रा जळ हुं मानस सरोवरमांथी लाव्यो छु, " कुमारे कछु-"जो तमे मने ते सरोवर देखाडो तो हूं तेमां स्नान करी शांत थाउं." ते सांभळी ते यक्ष कुमारने पोताना इस्ततळमा राखी मानस | सरोवरे लइ गयो. त्यां असिताक्ष नामे एक यत्त रहेतो हतो. ते कुमारनो पूर्वभवनो चैरी इतो. तेथी कुमारने जोइ ते यक्ष |
१ भावविजयजीनी टीकामा बकुलमती नाम आवे छे.
