________________
i
|
उपदेश
॥ एए ॥
वेयङ्कदाहिणस्सेणिम॑रुणे गगणवइहपुर म्मि । सिरिमचंदनामो निवसइ बिक्राहारादिवई ॥ ६५ ॥ तस्संगरुहा श्रयं सम्मं जातादि मयासुंदरिया । नेमित्तिसिद्धपुत्तो मऊणएनया पुजे ॥ ६० ॥ एयाइ मह सुझाए को जत्ता जाविजे जसु नद्द । तत्तो वेशाइको मणिसेहरजू मिनाहस्स ॥ ६९ ॥ तजम्मरचंदो भूमिचरो तो अहं नियघरम्मि । चिचामि सुहे चिय श्रन्नस्संती कला सवला ॥ ७० ॥ दिवा अन्नयाई विकाद्दजाणुवेगत एएए । जाप्यहेण वम्महसराणु विशेष ते तनुं ॥ ११ ॥
हरिय एत्थ व वयम्मि मुक्का सयं स पावप्पा । विक्रासाइण्ट गर्छ गर्नुबंकुत्रिमुको ॥ ७२ ॥ एसा पुणो का कन्ना पुन्नाणुजावर्ड सब्जा । चंपा दिवस्स घूया नामे रयणमेहलिया ॥ ७३ ॥ सेवेसाधित उप्पा रित्ता मर्मलिए मुका । मायानिजाया करसवि न गति खखु लजां ॥ ७४ ॥ नियतो तो एसो सबो मएवि विकप्पो । तुममवि पथमी कुरु नियगुतं नामाइ नीसेसं ॥ ७५ ॥ साहियमे पुरो सबोदतो निर्ज जहावुत्तो । तस्सवात इमानुं हरिसियहियवान जायाई ॥ ७६ ॥ श्रम्हाण वक उवरि श्रमयजल हो वुहो । तुछो बिही अशिकोवच संचुनि सिग्धं ॥ ७७ ॥ जं तु तकिये न संजायें दंसणं महाजाग । तं बहु पसायमाधाय कुणभु वीवाहसम्हाई ॥ छ ॥ पचास दुरायारो खयरो एही इमं निसामित्ता। परिणीया कुमरे ता धन्नात कन्नाउं ॥ १९ ॥ ससरी राखिंगणघणबुडीए तुहिमासु नीया । जामिशिवणावणी विरनिदादेष तविया ॥ ८० ॥
110
सक्षतिका.
॥ ५५ ॥