________________
किं इमिणा ? ॥१४५॥ साहुकारेणं चिय सुस्सामो नेय कणयदाणेणं । राया तो उल्लपई विउसत्तमहो इमं तुम्ह || ॥ १४६ ॥ पासहियविबुहाणंनयणे वालित्तु विहसियं ददु । रायं कविलो भासइ करकिओ नायपरमत्थो ॥१४॥
जइ नवि वण्णेसि तुमं ता परिवाराउ वण्णवावेसु । तो राया भोगवईविलासिणीए मुहं नियह ॥ १४८ ॥ सा है उण परमा सड्डी चिंतइ सासणपभावणासभओ । एसुधिय तो जंपइ उम्मूलंती कुदिहितलं ॥ १४९ ॥ ता गडयांतु Pाइंदगयघडा मयभरेण दुप्पिच्छा । जाव न पालित्तयपंचवयणनाओ परिप्फुरद ॥ १५० ॥ को पालित्तयसूरी,
भहे ! जो वण्णिओ तए एवं । इय रगणा वुत्ता सा पभणइ सबंपि तयुत्तं ॥ १५१ ॥ राया जपा संपइ, सकयत्यं । कुणइ नियविहारेणं । सो के देसं?तो सा, भणेइ सिरिमन्नखेडपुरं ॥ १५२॥ उत्कंठिएण तत्तो, संकरनामा ससंधिविग्गहिओ । सूरीण आणणकए, आइट्ठो जाव भूवइणा ॥ १५३॥ ता मच्छरविच्छुरिओ, विहप्फई साहए महा
राय ! । मह महपडिहसमुद्दे, पडिही सरिउच्च तस्स मई ॥ १५४ ॥ अह पंचालो जंपइ, कवित्तसत्तिं असिध । फोरतो । महमइरविलुत्तकरो, सूरी स ससिघ अस्थमिही ॥ १५५ ॥ तधयणमसहमाणा, भोगवई गुणवई पयंपेइ । । अत्यमिओ य मयंको, पुण उहओ पायए पूर्व ॥ १५६ ॥ तो नरवइणा वुत्तं चुजं जं जीवई य अत्यमिओ। पावेइ
य सकारं अप्पुवं तस्स पंडिचं ॥ १५७ ॥ ता संकर ! गंतूणं कण्हडरायं पसाइउं कहवि । आणेह इत्थ सूरि दूरीकयकुमपवित्थारं ॥ १५८ ॥ तत्तो सो गंतूणं कण्हरायस्स भणइ नियरण्णो। आएसं सोपि लहुं सूरि पेसेइ संघ
