________________
-*
-
**
पुरो तस्स ॥ ७३ ॥ मन्नतेण दिएणं, समयां नेत्रायगिल शुचं : तनखणमेव खणाविय, खोणिं पयडीकओ स निही । ॥ ७४ ॥ तं पासिऊण गंतूण मुणिचई पणमिउं च स भणेइ । आगच्छह सच्छमणा, गिण्हह अद्धं निहाणस्स ॥७॥ अह वागरइ गुरूविहु, किं कुणिमो सोमचंद ! दविणेणं ? । अम्हेहि पुरा गेहे, तं चइऊणं वयं गहियं ॥ ७६ ॥ अन्नं] च-गयरागदोसमोहेहिं, भासियं अम्ह जिणवरिंदेहिं । परिहरियबो अत्थो, अणत्थसत्थस्स वित्धारो ॥ ७७ भणियं च-दोससयमूलजालं, पुवरिसिविवज्जियं जईवतं । अत्थं वहसि अणत्थं, कीस निरत्थं तवं चरसि । ॥७८॥ तं सुणिय सूरिवयणं, धणद्धगहणे परम्मुहं स दिओ । झूरइ हा मह वाया, जीवंतस्सवि मया जाया ॥७९॥ भणियं च-तित्तियमित्तं जपह, जित्तियमित्तस्स होइ निबाहो । वायामुयणे नासइ, जीवं(वो)ता मा मुया होह ॥ ८० ॥ अंसुजलाविलनयणो, पुणो पुणो मुणिवरिंदपयपउमे । विणिवेसियनियसीसो, दीणो करुणस्सरं भणइ । ॥ ८१ ।। नो मन्नइ तबयणं, निरीहचूडामणी मुणिंदोवि । तो पुण पुणयि रुवंतं, तं पड़ जंपइ पुणोवि गुरू ॥ ८२ ॥ जइ एवं निबंधो, वयंस ! तुह इत्थ अत्थि अत्थंमि । ता निसणेसु रहस्सं, न धणं कहमवि गहिस्सामि ॥ ८३ ॥18 जं तइया अद्धगहो, वयणछलेणं मयावि पडिवन्नो । तस्सेसो परमत्थो, स कयत्थो कीरउ जहिच्छं ॥ ८४ ॥ दोतणयाणं मझे, एगं सबस्सअद्धयसरूवं । अम्हाणं देसु तओ, तुम्ह पइन्ना हवउ पुण्णा ॥ ८५॥ अइदुक्करपि वयणं, मणमि ठविऊण मुणिवराणं तं । तो निहिधणं समग्गं, पुत्ताणं अप्पए स दिओ ॥ ८६॥ सूरीणं तं बयणं, मणमि
00- 43X
*
*
*
*
