________________
णपुत्तो चिंतामणिव्व लहिऊणं । धम्मं सेवइ दढवर परिणामो विगयमिच्छत्तो ॥ १२ ॥ धारिज इन्तो सायरोवि कल्लोलभिन्नकुलसेलो | न्हु अन्नजम्मनिम्मिय- सुहासुहो कम्मपरिणामो ॥ १३ ॥ एवं परिभावतो, विगयविसाओ सहेइ वियणाओ | धम्मरुई सावज्जं, मणसावि न चिंतइ तिमिच्छं ॥ १४ ॥ अह नियसहाइ हरिणा, पसंसिओ एगया स धम्माओ । न य चालिज्जह एसो, अहो अहो धम्मतत्तरुई ॥ १५ ॥ तव्यवणं सोऊणं, दो देवा माणसंमि असहंता । काऊण विज्वरूवं, तस्स सगासं समल्लीणा ॥ १६ ॥ पभणंति तस्स सयणे, जइ एसो बालगो अबालमई । अदुवइहुवयारं, करेह ता होइ नीरोगो ॥ १७ ॥ तेऽविदु साहंति कहेसु संपयं पसिय करिय कारुण्णं । तो बज्जरंति विज्जा, सावज्जं किरियामेरिसयं ॥ १८ ॥ पढमे जाने महणो - लेहणं पच्छिमंमि सुरपाणं । मक्खणमीसियकूरं, मंसजुयं निसि हि भुक्तव्वं ॥ १९ ॥ सो दियतणओ सोउं तं किरियं विज्जभासियं पावं । पभणेह नाहमेयं, करेमि जीवाण यद्दहेजं ॥ २० ॥ जओ भणियमागमे - मज्जे महुंमि मंसंमि, नवणीयंमि चउत्थए । उप्पज्जंति असंखा, तव्यण्णा तत्थ जंतुणो ॥ २१ ॥ इय जीवाणं घायण- पराइ किरियाइ नत्थि मे कज्जं । जीए अइसयघोरे, नरए पाडजए अप्पा ॥ २२ ॥ सकरुणमित्र तो विज्जा, भणंति तं भद्द ! मुंच कुवियप्पं । पढमं साहणमेयं, देहं धम्मस्स विंति जओ ॥ २३ ॥ ता तं रक्खेसु सया, सावज्जेणावि किरियकरणेण । पात्रस्स तस्स सुद्धिं पच्छा य तवेण कुजासु ॥ २४ ॥ तो स दिओ ते जंपइ, अइसावज्जं करितु जर किरियं । कीरह पच्छा सुद्धी, ता तीए होउ पज्जत्तं: