________________
(२०)
॥ श्रीलोकप्रकाशे प्रयमा सर्गः॥ कारनो नाश करनार अग्नि 'वृहद्भानु ' कडेवाय छ, “ गुरुगीरवाही गुरूपक्रियातः । फली देषतोऽपीति सम्यम्मतिम 1 लमिनातमिलापहारी कृशानु
खदानुरित्युच्यते किं न लोके ॥ ३n" ___ आटले मुधी आ महान् ग्रन्थना भारंभमां अभीष्ट, अभिमन, अधिकृत देवविकना सर्व प्रकारे भंगलो कर) आभश्य, अधिकारी, प्रयोजन सम्बन्ध प्रतिपादनादि निरूपण कर छे.
अस्ति लोकस्वरूपं य-दिपकीण श्रुताम्धुधौ ॥ परोपकारिभिः पूर्वपंडितः पिंडयते स्म तत् ॥ ८॥ ततः संक्षिप्य निक्षिप्त-मानायैः करणादिभिः ॥ संग्रहण्यादिसूत्रेषु । भूयिष्ठा) मिताक्षरं ॥ ९ ॥ साम्प्रतं च ऋमात्मायः । प्राणिनो मंदमेघसः ॥ असुबोधमतस्तस्तत् । कवित्वमिव यालकैः ॥ १० ॥ ततस्तदुपकृत्यैतन्मया किंचिद्वितन्यते ।। करणोक्त्यादिकाठिन्य-मपाकृत्य यथामति ।। १ ।।
अर्थ-श्रतरूपी समुदमा लोक स्वरूप जे छुटुं छुड़े विखगयल छ नेने परोपकारी एवा ( श्री आर्यश्यामाचार्या दि ) पूर्वना पंडितोए ( जीवाभिगम-पज्ञापना-जंवृद्धीपमज्ञप्त्यादि उपांगोमां) एकटुं करल छ, ॥ ८ ॥ अने मांथी पण संक्षेपीने (श्रीजिनभद्रगति क्षमाश्रमणादि पुज्य भगवंतोए) करणादि ( गणि. तप्रक्रि'यादि ) आम्नाय । संप्रदाय ) बडे संग्रणि ( क्षेत्रसमास ) विगेरे मृत्रोमां थोडा अक्षरोमां घणो अर्थ समाय तेत्री रीते ते लोकनु स्वरूप स्थापल्लु छे. ॥१॥ परन्तु, वर्तमानकाळयां जीवो मायः (घणुं करीने) अनुक्रमे मन्दबुद्धिवाळा यता जाय छे, ए हेतुथो ते ( गणितनी कठिनतावाछु ) लोकनुं स्वरूप बालकोने काव्यनी माफक मुखे समजाय तेम नथी ॥ १०॥ तेथी तेओनापर उपकार करवाने माटे हूं आ लोक- स्वरूप गणितमक्रियादि कठिनता दर करीने मारी मतिने अनुसार
१ मेनागरी अनेक भागापूर्वक घणो अर्थ उपजाधी काय तेत्रो मूळ गति ते करण कडेवाय जेमके 'संग्रहणीसूत्रमा नारकनां देवमां प्रति प्रतरे भिन्न भिन्न आयुष्य शरीर प्रमाण विमान संख्या विगेरे कहेगाने 'पई खिदििषसेसो' इत्यादि ' सोहम्मुक्कोस ठिा, निपपयरविहस न्यादि मूळ सेतियाळो गाथाओ आपेली छे. ते परयो आयुष्यादि जुदा जुदा कादी शकाय छे माटे तेथी संक्षिप्त मूम रीतियाळी गाथा भो ते करणाक्ति-करणगाथा कहे. याय, तथा क्षेत्रसमासादिमा परिधि गणितपद जीवा-वाहा-धनुशादि लाषषा माटे अतावेल विक्खंभाग दहगुण, करणी पट्टस्त परिरमो घोर विगरे ते पण करणोक्ति गाथाओं कद्देयाप.