________________
संतोष जयतिलक
सुरगु लोभ न कीजद्द राडि घणी ।
1
सव वित्ति उपाउउ तुम्ह तरी ॥
हउ तुझ विदारउ न्यानि खगे ।
सहि जीय पठावर मुलि मगे ॥८७॥
हज लोभ मचलु महा सुमटो ।
जगु मैं सहू जिति बंघ पटो ||
सभि सूर निवारण तेज मले ।
मन जित्त कौणु समत्युकले ॥८८॥
नइ प्रस्थि सतायज लोन घरा ।
इव देखहु पौरिषु मुझ ता ॥
करि राइज खंड विंड घरणा ।
तर जेवउ पाडउ मूत्र जडा ॥ ८९॥१
सुरिंग इस कोपित लोनु मने ।
तब झूठ जायज वेणि तिने ॥
साथ आप सूरु उठाव करो ।
सतिश इहि छेदिउ तासु सिरो ॥६०॥ ॥
तब बीडच लीयउ भनि भने ।
उठि चल्लिउ संमुह गज्जि गुडे ॥
वलु कोयल मद्दवि अप्पु घरणा ।
पुरषो जुग वायउ तासु तथा ॥९१॥
छव दुक्क उछोहु सुजीहि धरणी ।
मनि संक न मानइ प्रोर तरणी ॥
तब उद्दि महायत लग्नु थले ।
लिए ममि सुवाल्यो छोड़ दले ॥६२॥
भड उडि मोहु प्रचंतु गजे ।
चलु पौरिष अप्पय संन सजे ॥
तय देखि ववेक चड्या अटलं ।
वह वट्ट किया सुद्द भनि वलं ॥ ९३ ॥
२४७