________________
स निर्घृणः श्रीमती मारणाय कुतोऽपि कृष्णसमानीय घंटे चिरतस्तां नवें समादिशतिस प्रिये! घटस्था समर्पयेति कथनानन्तरमेवान्वकारस्थापितं घटं दृष्ट्वा तथा नमस्कार मनपूर्व करे क्षिप्ते समितिदेवतया सर्वमपहृत्य संस्थापिता कुसुममाला, तामादाय मर्तुर्दचे सा, सोऽप्यतिविस्मितचिन्तयति - अहो !! किमेतत् ?, गत्वा यावद् घटं विलोकयति तावत्पुष्पाणि पश्यति, न पुनर्भुजङ्गे, ततो भार्यागुतमाहात्म्यं च विचार्य भीतस्तां श्रामयित्वा नमस्कारकलो जिनधर्म प्रतिपद्य श्रीमती सर्वगृहस्वामिनीं कृतवान् ततो विदुलार भोगान्त मदिनान्ते द्वावपि वैशम्यादीक्षां प्रतिपद्य सम्यक् प्रतिपाल्य ब्रह्मलोकङ्गतो, महाविदेहे सेत्स्थतः । "एवं च नमुक्कारो, जीबियरक्वं च कामलाभं च । इहलोयम्मि वि साह, जीवाणं भतिताणं ||१|| " इति श्रीमती कथा समाप्ता ॥
मातुलिङ्गानं - बीजपूरवनं, तदुदाहरणम्, तथाहि एकस्मिन्नगरे नदीतीरे एकेन खरकार्मिकेणैकं महाप्रमाणं सुगन्धित्रर्णाय बीजपूरं पतितं प्राप्यात्यद्भुतं ज्ञात्वा राजस्वमर्पितं । पृथ्व राखा क्व लब्धं १, तेनाप्युक्तं नदीप्रवाहे, ततस्तुष्टिदानं दत्वा विसृष्टः राज्ञा तस्मिन्पूर्वे युक्ते स्वपुरुषैर्नदीतीरं शोधितं यावदेकश्रापूर्व वनं दृष्टं श्रुतं च-यः कुतोऽप्यमूनि फलानि गृहाति स म्रियते, ततस्तै प्रत्यागत्योक्तं नृपतेस्तत् । तथाप्यनिवृत्तामिलापो राजा नगरलोकनामगर्भमोलकान् घटे प्रक्षिप्य प्रतिदिन मेकगोलकाकर्षणे तनाना पुंसा वीजपूरमानाथयति सोऽप्यनात्मवशस्तत्र वने प्रविश्य वीजपूरं त्रोटयित्वा चद्दि: श्चिपति, अन्यस्तद्गृहीत्वा नृपतेर्ददाति इतरस्तत्रैव प्रियते । एवं बहुभिर्दिनेरेकस्य श्रावकस्य वारकः प्राप्तः गतश्च स तत्र, श्रीजिनप्रणिधानं विधाय नमस्कारं भणित्वा नैषेधिकी चत्वा याने प्रविशां तावत्तत्रस्थो व्यन्तरो नमस्काराद्याकर्णनात्प्रतिबुद्धा श्रावकं प्रत्याह-भो महानुभाव ! साधुकतं स्वया
