________________
मSUHASKSX
धम्में स्थिरं करोमि। पित्राऽपि च तस्या दृष्टथैव भावं विवाय चिन्तितं-युक्तमिदम् । ततः क्षणं धर्म श्रुत्वा स आदरेण स्वगृहमानीतः, सम्मान्य श्रेष्ठी पुत्रीमदात् । ततः स तां परिणीय स्वगृहे गतः। तां च जिनधर्मपरां दृष्ट्वा पितरौ मिथ्याशौ द्वेपमुद्वहन्तौ तस्याः पाश्व सङ्केतेन पुरुषमेकं प्रेष्य पूत्कृत्य कलङ्कमदातां । अमरदत्तो विस्मितमनाः सविषादं चिन्तयति-नूनं प्रियायाः कल्पान्तेऽपि शीलं न लु*प्यते, तत्किमप्यत्र कस्यापि दुविलसितमित्यादि । तावन्मातापितृभ्यां प्रोक्तम्-'रे मृढ ! यस्याः शीलेन गर्व वहसि, तस्याश्चेष्टितमेतत् ।
अस्या एप धमः, एषः साधुसाध्वीनामुपदेशः, एतादृश्यः श्राविका जिनधर्म । त्वं चेदद्यापिन मन्यसे, तदा न स्वया नानयाऽस्माकं | | कार्यम् । इत्यादि गाढस्वर कलहं कुर्वन्या लोकप्रसिद्ध कलः सा जिनधर्ममालिन्यभीता दृढसम्यक्त्वा सकलजनसमक्ष पुराहिःप्रदेशस्थे देवताधिष्ठिते महापद्महदे निजपतिव्रताव्रतजिनधर्मैकचित्तताश्रावणं कृत्वा झम्पामदाद । ततः सन्निहितदेवैस्तत्सत्वरजित रत्नमयद्रोण्यां रत्नमयसिंहासने स्थापिता सा सर्वजनदृष्टा, तीरे उत्तारिता, पुष्पवृष्टिश्चक्रे जयघोषणा च, श्वशुरवर्गस्य दुर्विलसितं नृपप्रमुग्नुस्योक्त्वा | विमलयशा स्तुता, एवं शासनप्रभावना कृता । ततः संसारं विरसपरिणाम विभाव्य गृहवासे क्षणमपि रति अलभमाना नृपामरदचप्र| मुखैार्यमाणाऽपि तदाहोपशमनाय प्राप्ता केवल्याचार्यसमीपे धम्मै श्रुन्या 'कुतो मेऽसद्भुतः कलङ्कः?" इति प्रश्ने कृते पूर्व भरे सपत्नी
कलकदानं पुनस्तां चिरसं रसन्ती श्रुत्वा पश्चात्तापः कलङ्कोत्तारणं च कृतमतस्तवाप्येवं जातमिति श्रुत्वा सञ्जातवैराग्या दीक्षां गृहीत्वा | सुन्दरायाः प्रवर्तिन्याः याच एकादशाङ्गान्यधीत्य उग्रं तपः कृत्वा मोक्षमगात् । तेनैव निदेन राजासामन्ताया अमरदत्तोऽपि च प्रव. Mज्य पञ्चमे कल्पे महर्द्धिका देवाः सञ्जाताः । अमरक्सभार्यावृत्त समाप्तम् ॥
अथ नृपविक्रमाख्यानकमुच्यते-[इव] भरते कुसुमपुरे हरितिलकनृशे, गौरी प्रिया, तयोः पुत्री विक्रमः द्वासप्ततिकलाकुशलः ||
.
inniuiremedieadoskvakistansaAAMAAAAAE.
mammiaasiiscalincatumbinireviofestandanileonymsalimavsamparkNomes