________________
प्रवचनसारोटा सटीके
॥३४४॥
'आयाणे'त्यादि, आदाने-ग्रहणे निक्षेप मोचने स्थाने-ॐवस्थान निपदन-उपवेशने त्वग्वर्तने-शयने । सङ्कोचने च-पादादीनां पश्चात्करणे सम्पातिमादिसूक्ष्मजीवसंरक्षणाय पूर्वम्-आदौ भृम्यादेः प्रमार्जनार्थ ६१ द्वार रजोहरणं तीर्थकरैः कथितम् , पूर्व मप्रमाणिते हि पात्रादौ तदादाने क्रियमाणेऽवश्यं मशक-कु'थ्वादीनामुप
कम्पिको घानो भवति, रजोहरणेन तु प्रमार्जने कृते तेषां रक्षा कृता भवति, तथाऽर्हद्दीक्षायो लिङ्ग-चिह्नमेतत् प्रथम
पकरणानि मिति ॥ ५१४ ॥ ___ अथ मुखवस्त्रिकायाः प्रयोजनमाह-'संपे'त्यादि, सम्पातिमा जीवा मक्षिका-मशकादयस्तेषां रक्ष
गाथा णार्थ भायमा मखे मनस्त्रिका दीयते. तथा रजः-मुचित्तः प्रथिवीकायस्तत्प्रमार्जनार्थ रेणाप्रमार्जनाच
४६४मुखपोनिको बदन्ति-प्रतिपादयन्ति तीर्थकरादयः, तथा वसत्तिं प्रमार्जयन् साधुर्नासां मुखं च बध्नातिआच्छादयति 'तया' मुखपीनिकया यथा मुखादी रेणु प्रविशतीति ॥ ५१५ ॥
इदानीं पात्रग्रहणम्य प्रयोजनमाह-'छक्काये'त्यादि, पट्कायरक्षणार्थ पात्रग्रहणं जिनैः प्रज्ञप्तम् , पात्रकरहितो हि साधुभोजनार्थी पडपि जीवनिकायान परिशाटनादिदोषेण विनाशयतीति, ये 'च गुणाःगुरु-ग्लान-वृद्ध बाल भिक्षाभ्रमणासहिष्णुराजपुत्र-प्राघूर्णका ऽलब्धिमत्साध्वादेभिक्षादानादयः सम्भोगे-एकमण्डलीरुपे व्याणिताः सिद्धान्ते त एक गुणाः पात्रग्रहणेऽपि भवन्ति, पात्रग्रहणमन्तरेण कथमेतनिमित्त भिक्षा समानीयत इति भावः ।। ५१६ ।।
१ 'माय' त्यादि-मुः। आयाणे गाहा सं. २ परिशातनादि० पञ्चवस्तुकटीका ८१० ॥ ३ तुलना-"मतरंत बाल-वुड्ढा सेहाऽऽएसा गुरू असहुबग्गे । साहारणोग्गहालद्धिकारणा पादगाणं तु" इति
ओघान०६९२, पंचवस्तुका-८११॥
.३४४||