________________
२
कविवर बूचराज
हउ लोभु अचलु महा सुभटो, अगु मै सहु जितिउ वंधि पटो। सभि सूर निवारउ तेजु मले, मह जित्तइ कोण समत्थु कले ।।८।। तइ प्रत्यि सतायउ लोगु घणा, इव देखहु पौरिषु मुझ तरणा । करि राडर खंड विहंड बनी, तर जेवर पाडउ मुढ बडी ।।६।। सुणि इत्तउ कोपिउ लोमु मने, सब कुछ उठायउ वंमि तन । सा आया सूरु उठाइ करो, ससिराइहि छेदिउ तासु मिरो |६०॥ तव बीडउ लीयउ मानि भडे, उठि चल्लित समुह गाँज गुर्डे । वस्तु कीयउ मद्दवि मप्पु घणा, खुर खोजु गवायउ तासु तणा ।।६१|| इस दृषकर छोहु सुजोडि प्रणी, मनि संक न माना और तणी। तथ उद्धि महाव्रत लम्गु वले, खिरण मजिझ सु घाल्यो छोह दले ॥१२॥ भडु जट्ठिउ मोहु प्रचंडु गजे, वलु पोरिष भाषणु संनु सजे । तव देखि विशेफ षड्या अटलं, दह वट्ट किया सुइ भज्जि वलं ||६|| वह माय महाकरि रूप चली, मह अम्गइ सूरउ कतणु चली। ढुक्कि पौरषु प्रजवि सीरि किया, तिसु जोति जयप्पतु वेगि लिया ।।४।। जव माय पडी रण मज्झि खले, तव प्राइय कंक गति वले । तव उट्ठि खिमा जव घाउ बिया, तिनि वेगिहि प्राणनि नासु किया ॥६५।। अय ज्ञानु चल्या उठि घोर मते, तिसु सोचन माइया कंपि पिते । उहू प्रावत हाक्या गानि जवं, गय प्राण पडया धर घूमि सवं 11६६॥ मिठपातु सदा सहि जीय रिपो, रुद रूपि घड्या सुइसज्जि प्रपो । समक्कतु ह्या उठि जोद्धि मणी, धरि धूलि मिल्या दिय चूर घणी ।।६७।। फम्म असि सज्जि चडे विषमं, जणु छायउ अंदरु रेणु भयं । तमु भानु प्रमासिउ जाम दिसे, गय पाटि दिगंतरि मज्झि धुसे ॥१८॥ ज़गु ज्यापि रह्या सत्रु प्रासरयं, तिनि पौरिषु धोठिइता करयं । जब संवरु गजिउ घोरि घटं, उहु झाडि पिछोडि किया दवटं ||१६| रसि रागिहि धुत्तउ लोड सहो, रण अंगाणि लग्गउ मडि गहो । वयरागु गुधायउ सज्जि करे, इस जुझि विताङमो दुह, अरे ॥१०॥ यह दोषु जु छिद गहति परं, रण अंगण हक्क उडाहि सिरं । इठि ध्यानिय मुक्किय अग्गि घणं, खिण मज्झ जलायउ दोषु तिरणं ॥१०॥ कुमतिहि कुमारगि सयनु नउधा, गय मे गजंतउ पार जुडपा। खिए मत्त परकय सिंत्र परे, तिसु हाफसु रणव पयट्ट. धरे ।।१०।।