________________
कविवर ठक्कुरसी
तिय भाव अनेक दिखाया, तिणि तवइ न चित, हुलाया । नाउ घुर लाये वज्ज्र धर्म || १४ ||
भूली राजमती पनि विवै
विलखी पति हिये निवास, तपु तपिउ तिहां पिउ' पास तपु तपिउ करी ऋिषि काया, रजमतीय अमर फल पाया ||१५||
राखियो वाषि मन घोरो, तप तजि मोहु मानु मदु रासा, अति
तपिस नेमि अति घोरो । सहिया विषम परीक्षा ६।१६।।
तिहठ कम्मं वलु धायो, प्ररु केवल लागु उपाय | मलबीत गई सब दूरे च समोसर रिधि पूरे ||१७||
फिरि देसु सयलु समझाया, नर तिरिय धरम पथ लाया झता हरित्रलतोसो, माथ्यो द्वारिका हि विरणासो ||१८||
जहि जहि मनिऊ मंति प्रतेरी अवसाणि बाद गिरणारे गये
बूझता हरि तिहि केरी 1 मुकतिह्न दो भवपारे ।।१६।।
जर जन मरण करि दूरे, हुब सिद्ध गुणहं परि पूरे । कषि ल्ह सुतन ठाकुरसी, फिये नेमि सुजति मति सरसी । नर नारि को नित गावं, जो चिते सो फल पावे ||२०|
॥ इति श्री नेमि राजमति वेलि जति ठाकुरसी कृतं समाप्त ॥
२६