________________
२०E
कविवर बूचराज एवं उनके समकालीन कवि
नयन काट शोमा सुकमारि पानी गरम जी बुलवाई। भयो विवाह जसोधर पनी, मुयन कुटम सुपु उपन्पो छनौ ।।१३५॥ अमिय महादेवी पटराणि, पेषत रुपु मनग की हानि । नयन वयन कुष षरी अन्नप, मानदु रवी पुरंदरिं रूप ॥१३६।। भूल्यो कुमरू मोगत सुसंग, विक्रुरत छाहू पर दुहु अंग । एक दिवस जसहर को ताउ, समा सहित मुस्थित महिाउ ।।१३७।। अन्नर बहूत बैठे नरनाथ, पेख्यो मुह दर्णनु लं हाथ । धवली एक कनपुता केमु, मन जैराग्यो ताम नरेसु ॥१३८|| मानहु कहनु पुकार कान, एर वुहार फेसहि दान । करिहै बुरी बुडापो हाल, दृष्टि पतनु परु हाल खाल ॥१३॥
लोक जरामुष्टिप्रहारेण कुबजो भवति मानव:, गत जीवन मानिक्यो निरीक्षति पदे पदे ।।१४।। जब लगि देह न व्यापे व्याधि, तब लगि लेमि परम पद साधि । विरकत भाउ राउ मन भयो, राजु गेहु तिन जो तजि दयो ।। १४१।। विरक्तम्य तृणं राज्यं, सूरस्य मरणं तृणं । ब्रह्मचारी तृणं नारी, ब्रह्मकानी जगस्त्रियं ।।१४२।। राउ जसोपर थाप्यो राज, प्रानु चल्यो परम तप काज ।
लीनो पोक्ष परम गुरफास, तपु करि मुयो मयो सुरपास ॥१४३॥ महाराजा यशोधर का शासन
महियलि राजु जसोधरु करे, हरि सम राजनीति यौहरै ।
नयरि उजनी स्वर्ग समान, करै राजु जसहरू तनि थान ॥१४४।। पुत्र सन्म -
अमिय महादेवी सुरतिरी, बहुत विवस मानि निसिरी । एक नारिको वनु भयो, जसहर पास वया गयौ ।।१४।। तहि सवु क्रूटमु महामुख भयो, मनो जिन जननि देव अवतर्यो । वाढचों कुमरु रूप गुण सार, घरयो जसोमति नाम कुमार ॥१४६। कियो जसोमति तनो विवाहु, सुवन अनंदु दुबन उर लाहु । के जुगराजु पट्ट वैसारि, मंगल घोष कलस सिर टारि ।।१४७।।