________________
अंघोली गीत
जन्म जाप्यो जिन जी तणो, त्यारि मिलिया अमर सुजाण । मेरु शिस्त्रर लेई जाई सिंहां. कीचू जनम विधान ।। ४ ॥ सजल धनाधन सामली, अतिकाय कला मनोहर । रूप अनोपम जोवता, काम कोटि कीजे बलिहार ।। ५ ।। मन वेराग धरी करो, ती मूवयु महीपति साज । बाल तप प्रादर्यो, तह्म कोचू प्रातम काज ॥ ६ ॥ पछे योग जुगुति तीणें करी, धारी निर्मल श्रातम ध्यान । घाति कर्मनो क्षय करो, उपन वर केवल ज्ञान ।। ७ ।। लोक प्रलोक विषय फरी. हरे पाप तिमिर जिनराज । रवि छवि नवि शोभा लहे, चालि चन्द्र कला करी लाज ।। ८ ॥ जीतिय धातिय पकडी, तहमें पाम्या परम पद स्थान | अकल' स्वरूप कला तोरी, तु तो अमिन अमेरु समान || ६॥ श्रीरतनकी रति गुरुनें नमी, कीना पावन पंचकल्याए । सूरी कुमुदचंद्र कहे जे ... हे पामें गः: विन ।।::
(५१) अधोलडी गीत रमति करी घरि प्रावीया, कहे मरुदेवी माय । पावो बच्छ अंधोलवा, रडा, त्रिभुवन केरडा राय ।। ऋषभ जी अंघोलियो अंघोलडी अगि सोहाय ।
अंधोलिये प्रथम जिनेंद्र अंधोलिये त्रिभुवन चंद्र ।।१।। अंगि लगाडू प्रति भल, मत्र मच तु मोगरेल ।
सखर ये मुम्न चोपड घालू माथे सारु केवडेल || २ ।। केसर चंदन बावना भसू मांहि व रास ।
मगर तसो रंग जो करी, अंगे उगटणु सुवास ॥३॥ सुन्दर खल चोली करी, नतरावे सुरनारि ।
सूवर्ण कुडी जले भरी, नेमि खल-खल निर्मल धारि ॥ ४ ॥ जब अघोलि उठिया अंगोछि जिन प्रग ।
रंग सुरंग विराजितु पहेऱ्या नाहना पीतांबर चंग ॥ ५ ॥ प्रांजि प्रांखि सोहामणी, त्रिभुवन जन मोहंत ।
अति सुन्दर केलर तणु', नडु निलबट तिलक सोहंत ॥ ६ ॥