________________
७
पीपाल भरिक
एवाह दिन श्रीपाल नरेस । बैठ्यो संधासन अलबेस ॥ वाम अंग मैनासुदरी। रूपवंत सब ही गुन भरी ॥३॥
र चमर सोहै सिर छत्र । हर्षित चित्त महा सुभ झत्त ।। प्राग नाटिक नच अपार । गीत विनोद हो हि अधिकार ॥३६।। मुघजन भाष महापुरनि । सुनिये ताको प्ररथ वर्षान ।। कस्तूरी चीवा अरु मेद । कपूर जवादि बासको भेद ॥४०॥ कुकुम सों मर्दै वसु अंग । चहुँघां फैली वास अभंग ।। इह सुष प्रासन बैठ्यौ जांम । मा बनमाली प्रणम्यो ताम ||४१।।
मुनि दर्शन
अंस भाष्यों पणई सेव । धो पति पूजाममि देवं ।। ले फल फूल छहों रितु तनै । जिनकी सोभा कहत न बनें ।।१२।। उपवन सब परिफूलित भयो । वेषत ही मेरो दुब गयो । मावागमन भयो मुनि तनौं । वा सोभा कसे कर भनौ ॥४॥ यह सुनि श्रीपाल तुठियो । सिंघासम ते उठि हरषियौ ।। सात पैड उसर्यो तव सोह। प्रोष्यनयो मनमें सुष होइ ।।४।। वस्त्राभरन उतारे सबै । वनमानी कौं दीए त ।। पुनि बैठ्या राइनि की राउ । सैन समान सु उपन्यो भाउ ||४|| मति उदार ताको चित भयो । वहुत दर्न वनपालदयो । मानदमेरि दिवाई तय । नगर लोग चलि पाए सबै ।।४६।। घउरंग दल बल्यो प्रमंग । प्रतेवर सब लीयो संग ।। ते परफूलित चली बिसाल । जिन गुन गावत माछी बाल ॥४७॥ कर संग सब मंगलाचार । बहुत परिगह चल्यो अपार । पंथ न सूझ छिपियो भान । सिरीपाल मनमैं रंबान । ४७॥ असे दलसों पहतो तहाँ । उपवन महा मनोहर जहाँ ।। कुसमित कुसुम कक्ष अधिकार । जह तह वासु लेत प्रलिमार ॥४६॥ मंद पवन अति सीतल बहै । प्रति सुवास मन को दुष दह ।। कछु कदम मोर कछु हरे । कछु रुष फूलै कछु फरें ।।५।।
