________________
१४०
यशोधर रास
जय जय करंता जिन सिर ढास्या । जनम जनम नो पाप पखाला।
सहस्र नयणे नीहाल्या ॥८॥ एक सहश्र मात्रै सुम लक्षण । सणगारि इन्द्राणी विचक्षण ।।
इक्षण सुखद सरूप ।६। स्तकन गीत नर्तन सुखदात । वीर नाम त्रिभुवन विक्षात ॥
पूजां जिन मात तात ॥१०॥ कही वसांत प्राप्यो तब बाल । बाजि मादल ताल कसाल ।।
नाटक रच्यु रसाल ।११॥ निप्त निप्त सुरपति सेवा प्रावि । ब्रम्प काल भूषण पहिरावि !!
. अमरी किनरी गुण गावि ।।१२।। तनु भन भोग विरक्तं जाणी। लोकातक देथे स्तव्यु वषाणी ॥
जय जय करता वाणी ॥१३॥ सुरपति सियका सू ले चाल्मा । मिली सिंच म त्यो ।।
स्वामी संजम पाल्यो ॥१४॥ घात कर्म गिरि बम समान । प्रगटयो निर्मल केवलज्ञान ।।
तनु तेजि जिस्यो भानु ।।१५ धनदत्त रचित ता सभा सुसोहि । त्रिमुधन जन केरा मनमोहि ।।
अगि तुह्म सम नहीं कोहि ॥१६।। असोक वृक्ष सोहि सुखकार । पुष्प वृष्टि सुर करि उदार ।।
दुदुभी नाद विस्तार ॥१७॥ घोंसठ चमर अमर तुझ ढालि । दिव्य ध्वनि धर्मने मत प्रालि ।
भामंडल सुविशाल ॥१८॥ रतन जडित सिंहासन दीसि । छत्र त्रय सुर परि जेहै सिसे ॥
टीटी सहूं मन हीसि ॥१क्षा छाया रहित चतुर्मुस स्वामी । पुण्य फलि तुझ महरति वामी ।।
रक्ष राक्ष शिवगामी ॥२॥ मोह राक्षस मुखथी मुझ राची अनेक जीवने प्रसय जे पाखो ।
मुक्ती मारग मुझ दाखो ॥२१॥ राग द्वेष मोटा विसासा । इसया दीय माप संताप ।।
सलो तेह विष व्याप ॥२२॥