________________
११५
सुकोसल राय चुपई उहालि झल' वाजि वाय, तडका ताप सहि मुनिराज ! दुगर बलि दय दाभि जेह, तत्पर छांह न सेवि तेह ।। ५४ ।। १३२ ।। ताती केलू तपनी सिला, ते उपरि तप माधि भला । माथा उपरि मूरज तपि, तिमर कर्म घणेशं षपि ॥ ५५ ॥ १:३ ।। कासग लेई उभा निरधार, जारणे थंभ रोप्या तिणी चार । देमि देह जिसां पांजरा, पाठ कर्म कीधा जाजरां ।। ५६ ।। १३४ ।। हादश अनुप्रेक्षा प्रणसरि, चार भेद तप मूधु करि । भारत रौद्र तज्यु तिणी वार, प्रातम हस लीउ
प्राधार 11 ५७ ।। १३५ ।। पांचि इन्द्री ते परिहार, सेष तादीस विपि निरअरि । दोष प्रयारह अलगा जेह, पंच महाव्रत पालि तेह ।। ५८ ।। १३६ ।। सहस बटारि पालि सील, मुगति तणां फल लेवा लील । च्यार करायनों छेद्या मूल, तप करतां तृष्णा गई तूल ।। ५६ ।। १३७ ।। . मदतु भनि मोट, जिणि निरदलीड काम कठोर । बायोसह परीसा सवि सहि- पनर प्रमाद न उभा रहि ।। ६० ।। १३८ ।।
वस्तु व्याघ्री द्वारा सुकोसल का भक्षण
कर्म टालि कर्म टालि प्रतिहि सुजाण । अटवी माहि एकलु मन माहि मातम ध्यान प्रागिा । परमानंद सेवि सदा जारिग धर्मा विचार । मुनिवर प्रतिसूयडा हबि लेसु भवपार ॥ ६१ ।। १३६ ।।
जे जलरणी मुनिवर तणी, सहिदेवी गे साल । ते भूषी वन माहि भमि, वाघिण थइ विकराल ।। ६२ ।। १४० ।। भूष तिरस बहु सेवती, सोपंती वन माहि । दीठा मुनिवर रूपडा, मछर घर.यू मन माहि ।। ६३ ॥ १४१ ॥
राग बिराडी सहि गुर बोलि रे मन रषे डोलि रे सीहिण आदि सूर सलक्षणा ए
