________________
११४
प्राचाय सोमकीति एवं ब्रह्म यशोधर
सूनां ते मन्दिर मालीयां, सूनु दीसि पाट । ए दुख किहि प्रालि, कहुं तुब सति उठी वाट ।। ४४ ।। १२२ ॥ मोवन भरि प्री परिहरी, अनि पुत्रि प्राप्यु छेह । रे रे पामर प्राणीया, अजीय न छोडि देह ॥ ४५ ।। १२३ ॥ बुवा रख बहुली कहि, श्रोडि ते वेणी दंड। मुख चडी झपाची उं, सरीर करयुसत पंड ॥ ४६ ।। १२४ ।। प्रारति पामी प्रति घणी, मातम घात पमाउ । मोह करयु मनि पुत्रनु, वाणि भई वन माहि ॥ ४७ 11 १२५ ।।
वस्तु सूर सकोसल रमनि धरि भाष भगति विवेक । भली करि से वि सगुदरू पाय मन माहि जाणी। धर्म दया गुग पागनु प्रण गुप्ति मन माहि मारपी। च्यार कपाय मनि मेल सु इंद्री दमन कर्योस । गर्मवास दुःख दोहिलो तु मुगति तणां
फल त्योस ।। ४८ ।। १२६ ।।
चुपई सुकोसल की तपस्या
वर सालि वृछ हेठलि रहि, मेह तरणी धारा सहि । तरुवर पान पछि नीतार, तिमतिम कर्म सवे निरजरि ॥ ४६ ॥ १२७ ।। भाद्रवडा गिरि किंदर रहि, डांस मछर ना चटका सहि । झड मांझी वरसि विकराल, बाघ सिंघ इह उहि
हढाल || ५० ॥ १२८ ।। कासग धरी महानत पाल, वेला घडि वलि मेवा काल तरूयर जाणी अहि रूवडि, पग तले डाभसी जडि ।। ५१ ॥ १२६ ।। तप साध्युनयलनि तीर, विस्त्र विहूणा दीसि धीर । मीयालि शिर हीमजठरि, तिमतिम तप पणा पाचरि ॥ ५२ ।। १३० ।। महा मास घणु जामिहीम, नीझण रहि न लोपि नीम । पबिटाङ तिहिं प्रच्छज पलि, मेर तणी परिचिंतन
चलि ॥ ५३ ।। १३१ ।।
