________________
आगम (४०)
[भाग-3] “आवश्यक- मूलसूत्र-१ (नियुक्ति:+वृत्ति:) १
अध्ययनं , नियुक्ति: [८९-९०], भाष्यं , विभा गाथा H], मूलं - /गाथा-] पूज्य आगमोद्धारकरी संशोधिता मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता आगमसूत्र [४०] मूलसूत्र [१] आवश्यकनियुक्ति एवं मलयगिरिसूरिरचिता वृत्तिः ।
प्रत
नियुकिस्वरूप ८८ सूत्ररचना
सत्राक
॥१०॥
-
दीप अनुक्रम
H
उपोद्यात-इएवं योग्यान् विबोधयन् अयोग्यश्चिावियोधयन् नातज्ज्ञो नवा रागद्वेषवान् भगवान्, उक्तंच-" सझं तिगिच्छमाणो, नियुक्ति रोग रागीन भण्णए वेजो । मुणमाणो य असझं निसेहयतो जह अदोसो ॥१॥ तह भवकम्मरोग, नासंतो
रागवं न जिणवेजो। नय दोसी अभवासझकम्मरोग निसेहंतो॥२॥ मोसुमजोग्ग जोग्गे, दलिए रूवं करेइ रूयारो। न य रागद्दोसिल्लो, तहेव जोग्गे विवोहंतो ॥३॥ (वि. )" द्वितीयगाथाब्याख्या-तां ज्ञानकुसुमवृष्टिं बुद्धिमयेनबुद्यात्मकेन पटेन गणधरा-मागुक्तस्वरूपा गौतमादयो ग्रहीतुम्-आदातुं निरवशेषां -सम्पूर्णा, गणभृतां बीजादिबुद्धित्वात्, किं कुर्वन्तीत्यत आह-भाषणानि भाषितानि, भावे निष्ठाप्रत्ययः, तीर्थकरस्य भाषितानि तीर्थकरभापितानि कुसुमकल्पानि प्रश्नन्ति, विचित्रकुसुममालावत्, किमर्थमित्याइ-प्रगतं प्रशस्तमादौ वा वचनं प्रवचनं -द्वादशाङ्गं गणिपिटकं तदर्थ, कथमिदं प्रवचनं भवेदित्येवमर्थमिति वा, यदिवा प्रवक्तीति प्रवचनम्, बहुलवचनात् कत्तयनद, सङ्घस्तदर्थमिति, तथा चायमेवार्थों भाष्यकारेणापि पोषितः,-" तुंगं विउलक्खंचं सातिसयो कप्परुक्खमारूढो । पज्जत्तगहियबहुविहसुरमिकुसुमोऽणुकंपाए ॥१॥ कुसुमस्थिभूमिविट्ठियपुरिसपसारियपडेसु पक्खि
वइ । गंथंति तेऽवि घेत्तुं सेसजणाणुग्गहडाए ॥२॥ लोगवणसंडमझे, चोत्तीसाइसयसंपदोवेतो। तवनियमनाणमइयं स] दोकप्परुक्खं समारूढो ॥३॥ पक्षात्तमाणकुसुमो, ताई छउमत्थभूमिसंथेसु । नाणकुसुमत्विगणहरसियबुद्धिपडेसु पक्सि
वह ॥४॥ तं नाणकुसुमवुद्धिं घेर्नु बीयाइबुद्धयो सर्व। गति पक्यणहा माला इव चित्तकुसुमाणं ॥५॥ पगयं
१०५॥
Eduar
~232~