________________
आगम
(४२)
[भाग-३४] “दशवैकालिक”- मूलसूत्र-३ (मूलं+नियुक्ति:+|भाष्य+वृत्ति:)
अध्ययनं [३], उद्देशक [-], मूलं [-]/ गाथा ||११...|| नियुक्ति: [२१४], भाष्यं [४...] पूज्य आगमोद्धारकरी संशोधित: मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्रा४२] मूलसूत्रा३] दशवैकालिक मूलं एवं हरिभद्रसूरिविरचिता वृत्ति:
प्रत
सूत्रांक
||११..||
दीप अनुक्रम [१६..]
पर्क-तत्कृतस्याख्यातारमिति व्याचक्षते, न चैतदतिशोभनं, 'पपणवयपरूवगे समासज्ज'त्ति पाठप्रसङ्गादिति गाधार्थः । इदानीमकथालक्षणमाह-मिथ्यात्वमिति-मिथ्यात्वमोहनीयं कर्म वेदयन् विपाकेन यां काश्चिदज्ञानी कथां कथयति, अज्ञानिस्त्वं चास्य मिध्यादृष्टित्वादेव, यवं नार्थोऽज्ञानिग्रहणेन मिथ्यात्ववेदकस्याज्ञानित्त्वाव्यभिचारादिति चेद, न, प्रदेशानुभववेदकेन सम्यग्दृष्टिना व्यभिचारादिति, किंविशिष्टोऽसावित्याह-लिङ्गस्थो वा' द्रव्यमब्रजितोऽङ्गारमर्दकादिः 'गृही वा' यः कश्चिदितर एव 'सा' एवं प्ररूपकप्रयुक्तलायुक्त्या श्रोतर्यपि प्रज्ञापकतुल्यपरिणामनिवन्धना अकथा देशिता समये, ततः प्रतिविशिष्टकथाफलाभावा-13
| दिति गाथार्थः ॥ अव प्रक्रमे कथामाह-तपासंयमगुणान् धारयन्ति तच्छीलाश्चेति तपासंयमगुणधारिणः ४ायां काश्चम चरणरता:-चरणप्रतिबद्धा न स्वन्यत्र निदानादिना कथयन्ति सद्भाव-परमार्थ, किंविशिष्टमि
त्याह-सर्वजगज्जीवहितं, नतु व्यवहारतः कतिपयसत्त्वहितमित्यर्थः, तुशब्दस्यावधारणार्थत्वात्, सैव कथा निश्चयतो देशिता समये, निर्जराख्यखफलसाधनात्कर्तृणां ओतणामपि चेत कुशलपरिणामनिवन्धना क-1 साथैव, नो चेद्राज्येति गाथार्थः॥ इहैव विकथामाह-यः संयतः प्रमस:-कषायादिना प्रमादेन रागद्वेषवशं गतः सन् | लान तु मध्यस्थः परिकथयति किश्चित् सा तु विकथा प्रवचने-सा पुनर्विकथा सिद्धान्ते मज्ञप्ता धीरपुरुषः-तीक
रादिभिः, तथाविधपरिणामनिवन्धनत्वात् कर्तृश्रोत्रोरिति, श्रोतृपरिणामभेदे तु तं प्रति कथान्तरमेव, एवं सवित्र भावना कार्येति गाधाः । साम्प्रतं श्रमणेन यथाविधान कार्या तथाविधामाह-शृङ्गाररसेन-मन्मथदी-18
~240~
