________________
आगम (४१/२)
[भाग-३३] “पिण्डनियुक्ति”- मूलसूत्र-२/१ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्ति:) मूलं [१४४] » “नियुक्ति: [१२२] + भाष्यं [२२...] + प्रक्षेपं .
प्रत
गाथांक नि/भा/प्र ||१२२||
व्याख्या-इह किल केनापि साधुना चत्वारः साधव आधाकर्मणे निमन्त्रिता यथा भुड्गध्वं यूयमेनमाहारमिति, तत्रैवं निमन्त्रणे कृते प्रथमो मुझे, द्वितीयः माह-नाई भुञ्जे मुडव त्वमिति, तृतीयो मौनमाश्रितः, चतुर्थः पुनः प्रतिषिद्धवान् यथा-न कल्पते । साधूनामाधाकर्म तस्मादहं न भुझे इति, तत्र त्रयाणामायाना प्रतिश्रवणदोषः, चतुर्थस्य प्रतिपेषतः 'सा' तत्पतिश्रवणं नास्ति, अत्राह-नन्यायस्याधाकम्में भुखानस्य प्रतिपेवणलक्षण एव दोषः, कथं प्रतिश्रवणदोष उक्तः, उच्यते, इह यदाऽऽधाकमेनिमन्त्रितः संस्तदोजनमभ्युपगच्छति तदा नाद्यापि प्रतिपेवणमिति प्रतिश्रवणदोपः, तत ऊई तु प्रतिषेवणं, ततो न कश्चिदोषः । अथामीषामेव । भोजकादीनां कस्कः कायिकादिको दोषः स्याद् !, अत आह| आणत जगा कम्मुणा उ बीयरस वाइओ दोसो । तइयरस य माणसिओ तीहि विसुद्धो चउत्थो उ ॥१२॥
व्याख्या-इह य आधाकर्मणः स्वयमानेता यशानीतस्य निमन्त्रितः सन् भोक्ता तौ द्वावपि कर्मणा-आनयनभोजनरूपया कायक्रियया तुशब्दान्मनसा वाचा च दोषवन्तो, द्वितीयस्य तु भुक्ष्य त्वं नाई भुझे इति ब्रुवाणस्य याचिको दोषः, उपलक्षणमेतन्मानसिकच, तृतीयस्य तु तूष्णी स्थितस्य मानसिको, यस्तु चतुर्थः स त्रिभिरपि दोपैर्विशुद्धः, तस्माचतुर्थकल्पेन सर्वदेव साधुना भवितव्यम् ।। सम्मति दृष्टान्तोक्तस्य कुमारस्य ये दोषाः संप्रभवन्ति तानुपदश्योधाकम्मेणो भोक्तरि योजयति
पडिसेवण पडिसुणणा संवासऽणुमोयणा उ चउरोवि । पियमारग रायसुए विभासियव्वा जइजणेऽवि ॥ १२४॥ ___ व्याख्या--पितृमारके राजमुते प्रतिषेवणप्रतिश्रवणसंवासानुमोदनारूपाश्चत्वारोऽपि दोषा घटन्ते, तथाहि-तस्य स्वयं पितृमारणाय प्रवृत्तत्वात्मतिषेवणं, वयं तव सहाया इति निजभटवचनं प्रतिपद्यमानस्य प्रतिश्रवणं, तैरेव सार्द्धमेकत्र निवसनेन संवासः, तेषु बहुमानक
दीप
अनुक्रम [१४४]
JABERatininiamatana
~106~
