________________
सुलतान महम्मद. ]
[६३ त्यांना नगरजनो भेटणां हाथमां लइने ठेकाणे ठेकाणे सामे आवता हता; तेमने सामान्य वेषवाळा जोइने राजाए ते गुरुजी (जिनप्रभसूरि )ने पूछयु के-' आ लोको लुटायेलानी जेम आवा प्रकारना कम जोवामां आवे छे ? ' [मूरिजीए जणाव्यु के-राजन् ! देशना आचारथी अने घणा द्रव्यना अभावथी अहिं प्राये आवा प्रकारना लोको होय छेबीजं कई कारण नथी. त्यारपछी प्रत्येक नर दीठ दिव्य पांच पांच वस्त्रो अपाव्यां अने प्रत्येक स्त्री दीठ सोनाना बब्बे टंका (चलणी नाणुं ) अने साडी अपांवी.
ए प्रमाणे मेघनी जेम लोकनी आशाने पूर्ण करता [जिनप्रभमरि ] अनुक्रमे पत्तन (पाटण ) पासे जवराल नामना मोटा नगरे पहोंच्या. त्यां पहेलेथी तपापक्षना सोम
१ त. शुभशीलगणिए कथाकोश[ ह. लि. प. २ मां जणाव्यु छ के-" एक वखते सुलतान, मरुस्थली( मारवाड )मां आव्यो हतो. ज्यारे गामडानी नारीओ अक्षत( चोखा) आणी वधावा लागी, त्यारे सुलताने धन आपीने कधु के-'स्त्रीओ आभरणथी रहित केम जोवामां आवे छे ? कोइवडे लुटाइ छ ? अथवा दंडाइ छ के शुं !' मूरिए कह्यु के-'आ मरुस्थली रुक्ष अने धनहीन छे.' त्याग्पक्छो सुलताने प्रत्येक खो दीठ सो सो दीनार
(सोनामहोर ) आपी जुहार कयों." Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat www.umaragyanbhandar.com
